Nu het zomer is je hier koppen kan lopen, gebeurt het best wel vaak dat ik, meestal onverwacht, aangesproken wordt. Soms door een mens die eruit ziet als een toerist, soms door een bekende die graag een praatje slaat. Het begint vaak met een schijnbaar eenvoudige vraag. Waar die toe leidt, is minder voorspelbaar. In deze blog ga ik in op mijn beleving van die communicatie, de wederkerigheid die wat stroef loopt, en de positieve en mindere kanten van zo’n praatje.
Veel mensen met autisme zijn sterk gemotiveerd om vrienden, relaties en hechte familiebanden te hebben, hoewel autisme vaak veralgemeend wordt als een aandoening die de sociale interactie negatief beïnvloedt. In verhalen van mensen met autisme, uit de eerste hand, lijkt het vooral dat autistische mensen zich comfortabel en op hun gemak voelen bij andere autistische mensen. Maar is dat werkelijk zo? In deze blog lees ik een onlangs gepubliceerd onderzoek vanuit mijn eigen ervaringen als mens met autisme bij andere autisten.
Onlangs stuurde Amber, lezeres van deze blog en pas afgestudeerd orthopedagoge, een interessante vraag. ‘Ik volg sinds een paar jaar publicaties van volwassenen met autisme, ook via sociale media. Daarbij krijg ik vaak de indruk dat mensen met autisme denken dat ze het best overeenkomen met soortgenoten (als dat de juiste term is, mijn excuses ingeval van niet). Zijn er eigenlijk ook publicaties of blogs over ergernissen, of wat zou er mensen met autisme kunnen ergeren aan elkaar? Wat ergert je er jou bijvoorbeeld, en doe je er iets aan?’ In deze blog probeer een overzichtje te maken van mijn eigen ergernissen en die van anderen, en hoe ik ermee omga.
TI-123-UL is codetaal voor onderwerpen die te complex zijn om in een paar woorden uit te leggen. Mijn blog bestaat er voor drie vierden uit. Als sommige mensen me vragen beknopter te zijn, minder woorden te gebruiken, antwoordt ik daar meestal op met andere woorden. En daar bestaat deze blog uit.
De voorbije dagen kwamen er regelmatig vragen in mijn mailbox over hoe ik als persoon met autisme met de ‘blijf thuis’-oproep omging. In deze blog probeer ik daar een antwoord op te geven vanuit mijn ervaringen.
Een verhaal over het coronavirus, een heel actueel thema, waarin ik probeer te beschrijven hoe ik de berichtgeving, de maatregelen die genomen worden, de reactie van mensen ervaar, hoe ik daar mee om ga. Wat helpt, wat moeilijk of onduidelijk is. Welke tips voor mij nuttig zijn (geweest). Op vraag van de Vlaamse Vereniging Autisme maakte ik deze blog.
Op het vijfdaags onlinecongres ‘Autism Explained”, kwam dr. Peter Vermeulen van Autisme Centraal op de derde dag, met als thema ‘autisme verstaan’, in het Engels spreken rond autisme en contextblindheid. Daarin ging het onder andere over het belang van context, het begrip contextgevoeligheid, waarom mensen met autisme soms sociaal vaardiger en flexibeler zijn dan algemeen verwacht, de positieve kant van contextblindheid, waarom veel autistisch gedrag een menselijke reactie op grote onzekerheid is, het dubbele empathieprobleem in communicatie tussen mensen met en zonder autisme, het belang van ondertitels geven en het belang van context eerder dan vaardigheden onderwijzen. Op deze blog een verslag van deze uiteenzetting op basis van de geluidsopname op het moment zelf.
Een citaat van een volwassene met autisme over spontaan reageren en robotachtig genoemd worden geciteerd door Dr. Marlo Payne Thurman (University of Northern Colorado, VS) uit haar eigen onderzoek gepubliceerd in het boek ‘Autism is the Future: the evolution of a different type of intelligence’ (Future Horizons, 2019)
