’s Nachts in mijn dromen verschijnt er wel eens een uitdraai van de woorden die ik de laatste veertig jaar heb geproduceerd. Vannacht was dat weer eens het geval. Een flatgebouw van 34 verdiepingen volgestouwd met flinterdun bijbelpapier. Op zijn minst. Het einde van de printopdracht heb ik niet mogen meemaken. Ik werd immers wakker door het geluid van mijn eigen printer.
Een persoonlijke tekst over verbondenheid en de lichtzinnigheid die ik bij mezelf en bij anderen merk bij het invullen van de betekenis van ‘wij’ en ‘ons’, iets wat ik minder goed aanvoel, en oproep om bij stil te staan.
Met deze poster en onderstaande tips van de Vlaamse Vereniging Autisme en de website Participate! Autisme kan je aan de slag om een goede communicatie en omgang met mensen met autisme een stapje dichterbij te brengen.
Beatrice, vrouw van een man met een sterk vermoeden van autisme, wil graag weten of ik een idee heb hoeveel tijd iemand met autisme gemiddeld aan een (partner)relatie besteed, bijvoorbeeld aan romantiek. In deze blog probeer ik daar een genuanceerd antwoord op te geven vanuit eigen ervaringen.
Is autisme niet vooral een TOS? vraagt Myriam, moeder van een zoon met autisme, die volgens haar superhandig en heel inlevend is, maar moeite heeft met taal en communicatie. In deze blog probeer ik, voor zover ik dat kan, een antwoord te formuleren.
Een jaar of tien geleden maakte ik voor het eerst kennis met het woord. Bavardage werd toen voorgesteld als een wondermiddel, een techniek die alle deuren deed open gaan. Ik heb erop getraind maar helaas ben ik er nog altijd niet goed in. Hoe dat in elkaar zit, vertel ik in deze blog.
Nummer vijftig, en in de helft van 1000 vragen aan jezelf, met dit keer vragen als naar welke feestdag ik elk jaar opnieuw uitkijk, waar ik maar niet aan toe kom in mijn leven, of wijsheid met de jaren komt, welke kleur ik mijn leven zou geven, welk woord ik jarenlang verkeerd heb gezegd, en wat belangrijker is: de reis of de bestemming.
In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze eerste keer komt de verwijzing naar het bekende boek uit 1971 van de Amerikaanse self-help goeroe Dorothy Sarnoff door een stem – en taalcoach.
