1000 vragen aan jezelf, nummer 89, met vragen als Hoe zou je omgaan met een black-out op een moment dat je voor een publiek spreekt? Welk dier bewonder je het meest? Wat heb je al gedaan waarvan je dacht dat je beter eerst had nagedacht? Wat is het grootste misverstand dat over jou bestaat? Waar heb je tot nu toe het meeste tijd aan besteed in jouw leven? Wat voor nieuws trekt je meeste aandacht? Spreek jij hoofdzakelijk AN of eerder een dialect? In welke mate bepaalt de drijfveer origineel te zijn jouw doen en denken? Wat denk je over schandalen? In welke mate ben je volgens anderen volwassen?
Hoe kan je als onderzoeker of als iemand die schrijft of spreekt over (mensen met) autisme termen gebruiken die recht doen? Hoewel niet iedereen wakker ligt van ‘correcte’) terminologie, stelt een Amerikaans onderzoeksteam in hun artikel ‘Avoiding Ableïst language’ stelt een Amerikaans onderzoeksteam dat bewustzijn van hoe onze taal over autisme is geëvolueerd een goed begin is. Taalgebruik weerspiegelt volgens hen de houding tegenover autisme en kan belangrijke gevolgen hebben voor mensen met autisme en hun beeldvorming. Ze geven een aantal suggestie van termen die minder validistisch (getuigend van minderwaardige houding tegenover de ander) en minder neerbuigend of medisch bevooroordeeld zijn. Toch leggen ze ook nuances: veel van het taalgebruik hangt af van tijd, plaats en manier van gebruiken, stellen ze tot slot.
Janne, lezeres en moeder van een zoon met autisme, stuurt me een mailtje. Ze wil graag weten of een visuele communicatiestijl of visuele ondersteuning bij communicatie bij mij helpt. Ze wil ook graag weten hoe ik dat concreet invul. In deze blog probeer ik vanuit mijn eigen ervaring en met nuance een antwoord op te geven.
Als we iets gemeen hebben, ieder van ons, is dat we grenzen hebben. Dat lijkt soms anders, omdat sommigen denken in mensen met en zonder beperkingen. Toch is dat slechts een kwestie van verwarrend taalgebruik. Ook mensen zonder beperkingen zijn begrensd. Ook al schrijven ze dat vaak toe aan omstandigheden waar ze (voorlopig) geen overzicht over of inzicht in hebben. Hoe het zit met mijn grenzen, begrensdheid, beperkingen en wat daarrond zit, schrijf ik in deze korte blog.
TI-123-UL is codetaal voor onderwerpen die te complex zijn om in een paar woorden uit te leggen. Mijn blog bestaat er voor drie vierden uit. Als sommige mensen me vragen beknopter te zijn, minder woorden te gebruiken, antwoordt ik daar meestal op met andere woorden. En daar bestaat deze blog uit.
Te pas en te onpas noemen mensen iets ‘historisch’ of spreken ze van een ‘historisch moment’. In ons persoonlijk leven zijn er wel wat historische momenten, of kantelpunten. In deze blog vertel ik over een van die momenten in mijn leven, die ook wat ‘historisch’ is.
’s Nachts in mijn dromen verschijnt er wel eens een uitdraai van de woorden die ik de laatste veertig jaar heb geproduceerd. Vannacht was dat weer eens het geval. Een flatgebouw van 34 verdiepingen volgestouwd met flinterdun bijbelpapier. Op zijn minst. Het einde van de printopdracht heb ik niet mogen meemaken. Ik werd immers wakker door het geluid van mijn eigen printer.
Een persoonlijke tekst over verbondenheid en de lichtzinnigheid die ik bij mezelf en bij anderen merk bij het invullen van de betekenis van ‘wij’ en ‘ons’, iets wat ik minder goed aanvoel, en oproep om bij stil te staan.
