
Mijn doosje vol geluk … autisme en geluk
Een doosje vol geluk, zouden daar bij mij chocolaatjes in zitten, zoals een reclameslogan aangeeft, of toch iets anders. In deze blog ga ik in op wat een doosje vol geluk voor mij betekent.
Een doosje vol geluk, zouden daar bij mij chocolaatjes in zitten, zoals een reclameslogan aangeeft, of toch iets anders. In deze blog ga ik in op wat een doosje vol geluk voor mij betekent.
Welk tegengif bestaat er voor autisme, vraagt Lina, moeder van een kind met autisme en ex van een moeilijke man met autisme. Ik probeer deze vraag genuanceerd te beantwoorden.
Marjolein, een Nederlandse therapeut en moeder mailt met volgende vraag: ‘Tijdens een gesprek met een cliënte met autisme onlangs vroeg ik wat zij zoal de hele dag deed. Ze antwoordde me tot mijn verbazing ‘denken’. Dat vond ik nou zo merkwaardig, want dat doen wij namelijk toch ook. Maar ze kon me niet vertellen waaraan ze zoal dacht. Kan jij me wijzer maken waar autisten zoal aan denken en zou dat iets met je geluk te maken kunnen hebben?’. Zoals steeds probeer ik vanuit eigen ervaringen genuanceerd te antwoorden.
Ontmoet maandelijks een autist die je nog niet kende (na het hem/haar gevraagd te hebben, natuurlijk) en doe samen ets wat hem/haar autistisch gelukkig maakt. Het is een tip die ik las in een blog van Peter Vermeulen van Autism in Context, en ik mensen aanraad als ik over mijn autismebeleving spreek. In deze blog ga ik er dieper op in.
Reflectie op een uitspraak van blogster/auteur met autisme en adhd Elise Cordaro over zij gelukkig van word. Over geluk, een lege agenda, liefde en vriendschap.
Op deze ‘blauwe maandag’ heb ik het over de betekenis ervan, zin en onzin, tips om met ‘blauwigheid’ om te gaan en te zoeken naar geluk of andere uitwegen. Vanuit mijn eigen ervaringen en kennis.
Hoe komt het dat er ofwel succesverhalen worden verteld ofwel verhalen waarin weinig momenten van geluk te vinden zijn? Ik vroeg het me af en ontdekte in contacten dat er bij een aantal mensen een bepaalde angst bestaat om hun geluk, zeker tegenover vreemden en ook hulpverleners te uiten. Uit angst om begrip te verliezen en soms ook hun diagnose en bepaalde rechten en aanpassingen. In deze blog ga ik daar dieper op in.
‘Ben jij wel eens jaloers?’ vroeg iemand me onlangs online. Ik vind het moeilijk om mij daar een beeld bij voor te stellen en er woorden aan te geven. In deze blog ga ik er verder op in en komt mijn gedachtengang overal, o.a. bij de golflengte tussen lichaam en verstand.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.