Nummer achtendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe een ideale dag volgens mij eruit zou kunnen zien, of ik liever een ongelukkige mens of een gelukkige hond zou zijn. Of ik op restaurant altijd hetzelfde bestel. Hoeveel vrijheid ik volgens mezelf heb. Over welke titel het boek over mijn leven zou hebben mocht het een roman zijn. Ook waar ik enorm enthousiast over kan worden, van welke spullen ik er maar niet genoeg kan hebben, of ik een vragensteller of eerder een verteller ben. Tot slot of reizen in de tijd mogelijk is, en welke mijn laatste creatieve uitspatting was.
Nummer vijfentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over een missie in het leven, of ik verslaafd ben aan iets, welk overlijden me het meest heeft aangegrepen (tot nu toe). Over een mogelijke titel van mijn autobiografie en hoeveel ik lijk op wie ik zou willen zijn. Over wanneer men een relatie zou moeten beëindigen en hoe belangrijk werk is voor mij. Over wat ik graag goed had willen kunnen, en of geld gelukkig maakt. En tot slot of ik soms twijfel aan het bestaan van anderen
Nummer vierentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat ik weiger te begrijpen, welke anekdote ik nog vaak over mezelf hoor, welke dag in mijn leven wel eens zou willen overdoen. Ook of ik liever meer geld of meer tijd zou hebben. Of ik zou willen wat de toekomst brengt. Of ik mijn grenzen goed kan aangeven. Of ik ooit in een gevaarlijke situatie ben terechtgekomen. Of ik soms een of andere tic heb. Tot slot of geluk volgens mij een doel of een momentopname is en wat ik zou zien mocht ik uit het raam kijken van van een huis met een droomzicht.
Een samenvatting en verslag van de (Engelstalige) lezing van Peter Vermeulen (Autisme Centraal) op de Research Autism Conference met als thema ‘The Janus View of Autism’, in november 2015, op basis van een Youtube-registratie.
Doodgewone dingen die je hart doen zingen, ze komen elke week in een rubriek in de krant De Standaard. Geïnspireerd door deze rubriek maak ik een overzichtje van heel gewone ‘dingen’ (ervaringen, momenten, mensen) die mij raken.
Eerder dan ons te concentreren op het tekort aan emotioneel welbevinden, zouden strategieën om het geluksgevoel te stimuleren betere effecten geven in de ondersteuning van mensen met autisme, schrijft Peter Vermeulen (Autisme Centraal) in zijn artikel ‘the practice of promoting happiness in autism’, verschenen in de bundel ‘Good Autism Practice: autism, happiness and wellbeing’. In deze blog bespreek ik het artikel en geef drie (kritische) bedenkingen en een advies(je).
Fragment uit het boek ‘Asperkids’ van Jennifer O’Toole waar ze vertelt dat ze Temple Grandin in een televisieprogramma zag spreken over haar interesses, maar dat ze niet uit de woorden geraakte als het over iets abstracter ging, zoals geluk.
Peter Vermeulen en Steven Degrieck in Mijn kind heeft autisme: gids voor ouders, leerkrachten en hulpverleners (Lannoo, 2015) (ook best interessant voor begaafde mensen met autisme die zich in geen van de vermeldde categorieën kunnen vinden) over niet alleen afmeten van de toekomst van mensen met autisme aan gangbare maatschappelijke maatstaven.
