Fragment uit het verhaal van Roland, gelovige man met autisme, in ‘Is er een hemel voor autisten? Persoonlijke verhalen over autisme en het christelijk geloof’ van Alianna Dijkstra, uitgegeven bij Kok (2019) over zijn interpretatie van de religieuze bewering dat wie gelooft gered zal worden.
Bert (45) wil graag het volgende weten: ‘Wat zou u doen wanneer de dag des oordeels aanbreekt? Ik ben daar namelijk door gefascineerd, maar de antwoorden die ik vind stellen me teleur. Als autistisch persoon zou u naar verluidt buiten de hokjes denken, dus u heeft vast wel een oplossing die elders onbedacht is gebleven?” In deze blog probeer ik op deze vraag een antwoord te geven
Gelovig zijn, het is altijd een uitdaging geweest. Gelovigen, zeker in een persoonlijke God, zijn tegenwoordig ‘challenged people’, mensen met een handicap. In de zin dat het niet gemakkelijk is in onze samenleving ermee te leven, ervoor uit te komen, ermee om te gaan. Gelovigen die zeer godsdienstig zijn of het geloof erg strikt nemen, worden al eens smalend ‘autistisch’ genoemd. Tot een tijdje terug. Toen verscheen een artikel dat mensen met autisme minder of zelfs niet gelovig zouden zijn. Wat me meteen te binnen schoot: nu moeten die arme… Read more Geloofd, gewikt en gewogen →
Soms werk ik me rot voor slechts een klein beetje aandacht en verkoop. Dan wil ik weer onder het maaiveld verdwijnen, mensen willen mijn boeken toch niet lezen en ik ben het beu mezelf steeds tegen te komen bij het schrijven van columns over autisme, die verder voor niemand interessant zijn. Meer dan eens vrees ik dat ik het mis heb gehad. Ik ben geen vrouw met een missie, maar een mislukkeling. Iemand die er niet toe doet. Dan zie ik het kleine beeldje en ben ik in staat het… Read more Een bemoedigend beeldje →
