Anna, 44, leeft met autisme en beschrijft de dagelijkse strijd om balans. Ondanks een liefdevol gezin en werk, voelt ze zich vaak overprikkeld en uitgeput. Ze leert grenzen stellen met hulp, maar blijft het moeilijk vinden in een veeleisende wereld. Haar grootste verlangen is om simpelweg in stilte en rust te leven. Dit is haar verhaal.
Johan, Marie, Peter, Anne, Lars, Els, Tom, Sophie, Mark en Emma zijn allemaal gepassioneerde individuen met unieke interesses. Van het zich onderdompelen in de natuur tot het nastreven van technologische vooruitgang, en van het ondernemen van sociale activiteiten tot het zich verdiepen in geschiedenis, kunst en wetenschap, iedereen vindt vervulling en vreugde in zijn persoonlijke bezigheden en haalt het beste uit zijn zomers.
In deze blog heb ik het over de betekenis van hersteltijd en alleen zijn om sociale uitdagingen en schijnbaar alledaagse activiteiten zoals eten/douchen aan te gaan.
Net zoals vorig jaar heb ik dit jaar ook tien tips gehaal uit de boeiende interview – en portretreeks die fotografe Mirande Stevens voor het Female Autism Network of NL voor vrouwen met autisme verzorgt. De aanbevelingen omvatten: duidelijke communicatie hebben, een veilige ruimte creëren, de tijd nemen om je eigen pad te ontdekken, authenticiteit tonen, leren van andere autistische vrouwen, kalmerende activiteiten vinden, zelfbeheersing ontwikkelen en persoonlijke sterke punten erkennen. De geïnterviewde autistische vrouwen moedigen aan om diversiteit te omarmen en bondgenoten te zoeken onder andere autistische individuen. De tips hebben als doel een beter en tevredener leven voor iedereen mogelijk te maken.
Of ik even een rustpauze nodig heb? Dat is niet gemakkelijk, vind ik, maar ik probeer deze uitdaging aan te gaan en te beschrijven hoe die er dan uit moet zien. In de vorm van een blog wellicht.
Een bericht vanop mijn ziekbed vandaag want geveld door Covid-19. Ik ben in alles traag maar ik was liever nog wat trager geweest als het op Covid aankwam.
Anderhalf jaar geleden vroeg Amber, een lezeres van deze blog, me naar eventuele ergernissen die autistische mensen zouden ervaren bij elkaar. Enkele lezers, zoals Thomas, vroegen me daarop of ik zelf ook ergernissen heb, bijvoorbeeld in het samenleven met anderen, en wat ik eraan doe. ‘Ik heb de indruk dat het voor autistische mensen vooral lastig is om dit los te laten, en mildheid te tonen in de omgang met degenen die hun irritaties veroorzaken’. Ik distilleer 10 ergernissen, die volgens een onderzoek van Ivox ook bij de meeste Belgen voorkomen.
Sinds het begin van de lock-down/up is er verandering merkbaar. Niet alleen merk ik nieuwe routines bij mezelf, die ik als een verbetering ervaar, maar ook bij andere mensen merk ik een toenemende onderlinge steun en creativiteit om het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Daarnaast zijn er ook de kleine gelukjes die het leven mooier maken. In deze blog ga ik daar op in.
Tistje 