Citaat uit het artikel ‘De toekomst is aan neurodivergente mensen’ (NRC, 16 juni 2022) waarom een autistische werknemer liever niet mee gaat lunchen, deelneemt aan borrels of etentjes met collega’s.
Na een voordracht/lezing werd ik een tijd terug door de groep spontaan, onverwacht mee gevraagd voor een hapje/drankje. Hoe ik daarop inging en wat er gebeurde, beschrijf ik in deze blog.
Nummer vijfenveertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over in welke talen ik me verstaanbaar kan maken, waarover mijn (klein)kinderen me zullen vragen te vertellen eens ik oud ben en wat er verkeerd is maar goed klinkt. Of ik mezelf mooi vind, welk sociaal stigma de samenleving maar niet kan afleren, en wat er in de mode zal zijn ongeacht welke tijd. Over wat het spontaanst is dat ik ooit heb gedaan, wat (of wie) er met mij begraven zou moeten worden, wat er in een contactadvertentie over mij zou moeten staan en hoe ik mij gedraag in een spookhuis.
Nummer tweeëndertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over waar ik dankbaar voor ben, of ik vaak twijfel. Of er een boek is dat eruit springt dat me heeft beïnvloed, met welk gevoel ik op de stadsbus stap, wat het laatste was dat ik vierde. Verder wat me tegenhoudt om te doen wat ik wil doen, hoe spontaan ik ben, wie ik zou uitnodigen voor een feest ter ere van mezelf. Tot slot wat voor kledij ik draag bij het schrijven van deze blog en wat volgens mij het belangrijkste is in een liefdesrelatie.
Tistje 