Nummer vijfenveertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over in welke talen ik me verstaanbaar kan maken, waarover mijn (klein)kinderen me zullen vragen te vertellen eens ik oud ben en wat er verkeerd is maar goed klinkt. Of ik mezelf mooi vind, welk sociaal stigma de samenleving maar niet kan afleren, en wat er in de mode zal zijn ongeacht welke tijd. Over wat het spontaanst is dat ik ooit heb gedaan, wat (of wie) er met mij begraven zou moeten worden, wat er in een contactadvertentie over mij zou moeten staan en hoe ik mij gedraag in een spookhuis.

451. in welke talen kan je je verstaanbaar maken?

Mezelf verstaanbaar maken is op zich niet zo’n probleem. Verstaanbaar is volgens Van Dale immers ‘gemakkelijk te horen’. De kans is kleiner dat het ook nog begrijpelijk is, dus met het verstand te volgen is, wat ik zeg. Het best kan ik me redden in de beeldtaal. Verder ben ik nog redelijk goed in Nederlands en Engels. Volgens een overheidsexamen zou ik zelfs beter zijn in Engels dan in Nederlands, maar volgens mij ligt dat aan de de verwachtingen van de examinator. Ik kan ook vlot spreken (en ook nog behoorlijk schrijven) in het Duits en Frans. Tot slot heb ik ook een toeristische basis van Spaans en Italiaans.

452. waarover zullen je (klein)kinderen je vragen te vertellen als je oud bent?

Er is maar weinig kans dat mijn (klein)kinderen mij op oudere leeftijd zullen vragen iets te vertellen. Dat weerhoudt andere kinderen (van mijn broer of andere familie) er natuurlijk niet van om hun suikeropa te vragen om iets te vertellen. Over vroeger, toen alles nog veel trager en beter was. Toen mensen nog vriendelijk waren en je nog niet gecontroleerd werd op werk – of activiteitspas. Of misschien zullen ze me vragen te voor te lezen uit een van die antieke papieren dingen die je met de hand moet omdraaien en waar je zelf extraatjes moet bij krabbelen. Je weet wel, Opa, boeken noemden ze dat.

453. wat is verkeerd maar klinkt goed?

Het tegenovergestelde zou ik veel beter kunnen beantwoorden, maar ik doe toch een poging. Iets dat verkeerd is maar toch goed klinkt, ik denk dan meteen aan spijt. Ik associeer het met een lekker eenpansgerecht, op basis van een volks recept. Zoiets dat grootmoeders klaarmaken en dat met de hele familie wordt gegeten terwijl het buiten sneeuwt. ‘Komaan, mensen, de spijt moet op. Iedereen goed spijt eten’. Iets anders wat verkeerd is maar goed klinkt is ontkrachten. Ik associeer het met de kracht wegnemen van iets dat op een of andere manier niet werkt. Waardoor het helaas nog meer van kracht wordt.

454. vind je jezelf mooi?

Volgens mij is dat duidelijk een vraag met een bijbedoeling. Het is volgens de meeste mensen niet gepast om jezelf mooi te vinden. Je kan een ander mooi vinden, of de kledij die hij of zij draagt, en mogelijks je eigen kledij. Maar jezelf mag je blijkbaar niet mooi vinden of er kleeft iets narcistisch aan je vast. Toegegeven, ik vind mezelf ook niet mooi, maar ik heb het geluk om mooi gevonden te worden. Van binnen en soms ook van buiten. Dat antwoord ik dan ook als iemand me vraag of ik mezelf mooi vind. Natuurlijk neem ik dat niet van iedereen zomaar aan. En ik vind anderen ook veel mooier dan mezelf.  Zowel van binnen als van buiten. Maar dat is een andere kwestie.

455. welk sociaal stigma kan de samenleving maar niet afleren?

Er zijn veel kandidaten voor het sociaal stigma dat de samenleving maar niet kan afleren. Mogelijks heeft de samenleving – de onze –  zelfs een leerstoornis op dat vlak.  Voor elk stigma dat verdwijnt komt er alvast telkens een nieuw.  Aan de andere kant van de omheining is er altijd iets dat beter uitgebannen wordt, en met een spreekwoordelijke lik verf gemerkt moet worden.  Maar dat geldt natuurlijk ook andersom.  Categorisering en stigmatisering zijn helaas twee kanten van dezelfde medaille.

456. wat zal er altijd in de mode zijn, ongeacht welke tijd?

Met de term ‘mode’ heb ik niet zo veel ervaring. Als iemand me zegt dat ik in de mode ben of ik modieuze kledij draag, schrik ik altijd een beetje. Ik doe er niet om, maar ik flirt al heel mijn leven met de grens tussen in en uit de mode. Ik denk dat het altijd in de mode zal zijn je niets aan te trekken van de mode, en je eigen stijl te creëren.

457. wat is het spontaanst wat je ooit gedaan hebt?

Spontaneïteit ligt niet zo in mijn aard, maar toch heb ik al veel spontane dingen gedaan, meestal met grote gevolgen en impact op mijn verder leven. Zo nam ik spontaan de hand van mijn huidige vrouw vast toen we de eerste keer gingen wandelen. Zowel voor mij als voor haar was dat spontane gebaar schrikken, alsof het niet van onszelf kwam. Ooit heb ik me spontaan ingeschreven in een cursus schrijven, en sindsdien ben ik blijven schrijven. Zoals ik het dagelijkse plan, zo plan ik net niet de initiatieven en beslissingen die mijn leven grotendeels hebben bepaald.

458. in het verleden werden mensen begraven met wat ze nodig zouden hebben in het hiernamaals, wat zou er met jou begraven moeten worden?

Het vooruitzicht begraven te worden heb ik liever niet. Het liefst draag ik mijn lichaam over aan de wetenschap. Daarna mag het verbrand worden en in de tuin van de plaatselijke openbare bibliotheek uitgestrooid worden. Maar mocht er toch geen rekening met mijn wensen gehouden worden, wat ik bijna zeker weet, mogen ze mijn geheime kistje met mij begraven. Daarin zitten staaltjes van dingen die mijn leven hebben bepaald.  Tot ik sterf blijft dat, logischerwijze, geheim.

459. wat zou er in een contactadvertentie over jou staan?

Zo’n contactadvertentie dient, als ik het goed versta, om contact te hebben met wildvreemden. Waarom zou ik dat willen? Maar goed, stel dat ik het toch zou willen, dat zou ik mezelf als volgt voorstellen: “Geïnteresseerde gemiddelde man (inclusief autisme) staat open voor nieuwsgierige anderen, zonder meer. Opgepast: schrijft.”

460. hoe gedraag je je in een spookhuis?

Het is al een hele tijd geleden dat ik in een spookhuis ben geweest. Enerzijds omdat het er te lawaaierig en te druk is, anderzijds omdat ik me altijd rot schrik of er later nachtmerries van krijg. Meestal knijp ik dus mijn ogen en oren toe als ik in een spookhuis ben, en maak dat ik er snel uit ben. Om dan nadien te zeggen dat er niets aan was natuurlijk 🙂