Het was nog putje winter toen een medewerker van VFG, een Vlaamse ledenorganisatie die zich inzet voor mensen met een handicap, mij kwam spreken over mijn boek ‘Autistisch gelukkig’ en leven als persoon met autisme in het algemeen. Het gesprek is intussen als artikel verschenen in het voorjaarsnummer van hun ledentijdschrift Dialoog. Ik ben er zo tevreden over dat ik het hier nog eens weergeef.
Begin februari kwam in de media het bericht dat zes werknemers met autisme worden ingeschakeld in de afhandeling van veiligheidscontroles van bagage op Brussels Airport. In deze blog verzamel ik mijn eigen ervaringen (en bedenkingen) als werknemer op een luchthaven, reacties van lezers van deze blog en volgers van mijn sociale media over het thema.
Wat zou ik mensen met verdriet of lijden op of naast sociale media kunnen wensen, anders dan sterkte? Wat ik tegenover al dat verdriet, die ellende en dat onrecht kan plaatsen, is voor mij steeds vaker een raadsel. Er niet op letten, het sceptisch benaderen of hen erop wijzen dat ze niets tekort hebben en zelfs dankbaar moeten zijn, dat kan ik gewoonweg niet. Ik mag dan wel verlegen, discreet, weinig spraakzaam of cocooning zijn, maar allerminst ongevoelig of maatschappelijk onverschillig.
Bespreking van het (Engelstalig, academisch) artikel ‘A Qualitative Exploration of the Female Experience of Autism Spectrum Disorder (ASD)’ verschenen in Journal of Autism and Developmental Disorders (21 februari 2019) van Milner, McIntosh, Colvert & Happé
