Als spreker als ervaringsdeskundige wordt ik vaak geconfronteerd met een kunstmatige opdeling tussen lichaam en geest, waarbij ik gevraagd wordt mijn lichamelijke handicap even ‘weg te denken’, of alleen in het kader van autisme te bespreken. Hoewel ik natuurlijk vooral over autisme spreek, vermeldt ik er wel bij dat ik behalve mens, zoon, … en allerlei rollen in het leven ook iemand ben met een progressieve chronische ziekte. Dat valt niet altijd in goede aarde. Een tijd geleden schreef ik daarom een gastblog over autisme en lichamelijk anderszijn op de inspirerende Nederlandse website A-typist.nl. Dit artikel is een uitbreiding ervan. Over lichamelijk anders-zijn, beperkingen, contact met artsen en nog veel meer.
Christine Preissman is een Duitse arts en psychotherapeute met autisme die werkt in een centrum voor mensen met een verslavingsproblematiek. Onlangs verscheen een interview met haar in het Oostenrijkse blad Profil. Deze tekst is een vrije navertelling. Over haar angst als arts op doktersbezoek te gaan, haar afschuw voor half vloeibaar en half vast voedsel, de eigen communicatiestijl die haar zowel voor – als nadelen geeft in haar werk, over seksueel misbruik, haar kritiek op ABA …
Over een jongen met autisme die aan een arts vertelt wat er gebeurd is ’s morgens vooraleer hij bij hem kwam. Vrij verteld en vertaald naar een fragment uit The Man Who van regisseur Peter Brook en Marie-Hélène Estienne (Bloomsbury, 2002)
‘Ook met autisme kan je je dromen waarmaken’ volgens Karin, arts, klinisch biologe en vrouw met autisme in het radioprogramma De Madammen van VRT Radio 2. In deze blog geef ik mijn luisterervaring weer.
Over het opmaken van een levenstestament, naar aanleiding van een brochure die ik zag liggen in de wachtkamer van de huisarts, bij een bezoek aan haar praktijk.
