Prof. dr. Roeljan Wiersema (Universiteit Gent) in ‘Er zal nooit een behandeling zijn voor autisme’ in Psyche&Brein 06/2016, over de behandelingsmogelijkheden bij autisme en bijkomende problemen.
Onlangs kreeg ik een mailtje van de mensen van het Amsterdamse bedrijf Pulse Media Online (van o.a. Mijn Gezondheidsgids) om een kort interview af te nemen. Het werd een mailinterview over verleden en toekomst, behandeling en (on)begrip, de impact van mijn autisme vroeger en nu … in acht vragen. Aan u om de vragen (die van journaliste Iris) en de antwoorden (van mij) te lezen.
Citaat uit ‘In a Different Key: the Story of Autism’ over een film uit 1969 met in de hoofdrol Elvis Presley (de heupwiegende zanger) als arts-psychiater die een meisje met autisme ontmoet in zijn centrum voor kansarmen.
Fragment van schrijfster Patricia Robbins in Play fair with love (Hodder & Stoughton, 2015) over een vader die een gevoel van hopeloosheid heeft bij de herkenning en toekomst van zijn zoon met autisme.
Quote In het Radio 1-programma #weetikveel met Peter Vermeulen (Autisme Centraal) als gast : ‘Je moet autisme niet behandelen. Pak de negatieve gevolgen aan: de last van het autisme verminderen.’
Zoek naar ‘autisme’ in de krant De Standaard (van 7/2/2005 tot 17/11/2014), neem alleen de titels in aanmerking, ontdoe deze vervolgens van termen als autist, autisme of autistische, maak er een woordwolk van en je komt op deze prachtige woordkunst. Autisme … van supertalent met bluts tot ongegeneerde vaders & oudere vrouwen
‘Gaat autisme ooit weg?’ is een vraag die me af en toe toegezonden wordt. Meestal gekaderd in een kort of langer verhaal waarin vooral hoop verlichting zou kunnen brengen. Hoop op een leven zonder autisme. Is het dan zo moeilijk mij op het juiste spoor te zetten naar de uitweg? ‘Ik krijg te horen dat ik niet weet wat ik wil, maar dat weet ik heel goed. Ik wil geen hulp. Geen dure ondersteuning of jarenlange wachtlijsten. Geen uitkering. Geen handicap. Geen therapeuten of mensen die mij aanpassen aan de… Read more ‘Gaat autisme ooit weg?’ →
Toen ik in de twintig was, raakte ik bevriend met een man met autisme. Hij was op zijn zevende beginnen spreken, lachte vooral om wat niet grappig leek en trok zich niets aan van omgangsregels of beleefdheid. Hij was zeer rationeel, methodisch en kon sneller dan wie dan ook berekenen welke personen een fortuin op de beurs hadden verdiend. Hij had een fotografisch geheugen en had een mooie verzameling kunst bijeen vergaard. Toen ik hem eens bezocht op een weekend, liet hij een cd van Philip Glass onafgebroken spelen –… Read more Geen aanstellerij →
