Een persoonlijke tekst over verbondenheid en de lichtzinnigheid die ik bij mezelf en bij anderen merk bij het invullen van de betekenis van ‘wij’ en ‘ons’, iets wat ik minder goed aanvoel, en oproep om bij stil te staan.
Voor sommige mensen lijkt het vanzelfsprekend dat alles steeds een doel heeft. En dat tijd staat als een eeuwige rechte lijn. Een evolutie van these, antithese en synthese. Praktisch zonder herhaling. Hetzij dan de vergeefse variatie die ouders soms dromen in hun kinderen. Zo’n leven bestaat dan vooral uit een ‘voor’ en ‘na’. Uit een opeenvolging van gebeurtenissen. Voor die mensen is er ook altijd wel een min of meer absolute waarheid. Met als tegenovergestelde de altijd negatieve, per definitie ‘vuile’ en verafschuwde ‘leugen’. Een boekhouding van winst en verlies… Read more Vermoeidheid →
Samenvatting van een medewerkersdag van de Vlaamse Vereniging Autisme over talenten
