In gesprekken kom ik af en toe uitspraken tegen als ‘ik mis zoals je vroeger was’ of ‘je bent geen haar veranderd’, maar ook ‘je moet jezelf vinden’, of ‘trek je niets aan van anderen maar wees jezelf’. In dit stuk een korte beschouwing en wat ik daar vanuit eigen ervaringen van probeer te maken.
Een persoonlijke tekst over verbondenheid en de lichtzinnigheid die ik bij mezelf en bij anderen merk bij het invullen van de betekenis van ‘wij’ en ‘ons’, iets wat ik minder goed aanvoel, en oproep om bij stil te staan.
Voor sommige mensen lijkt het vanzelfsprekend dat alles steeds een doel heeft. En dat tijd staat als een eeuwige rechte lijn. Een evolutie van these, antithese en synthese. Praktisch zonder herhaling. Hetzij dan de vergeefse variatie die ouders soms dromen in hun kinderen. Zo’n leven bestaat dan vooral uit een ‘voor’ en ‘na’. Uit een opeenvolging van gebeurtenissen. Voor die mensen is er ook altijd wel een min of meer absolute waarheid. Met als tegenovergestelde de altijd negatieve, per definitie ‘vuile’ en verafschuwde ‘leugen’. Een boekhouding van winst en verlies… Read more Vermoeidheid →
Samenvatting van een medewerkersdag van de Vlaamse Vereniging Autisme over talenten
Tistje 