In deze blog beschrijf ik de waardevolle momenten van begrip en ondersteuning in mijn leven, over de ‘keien’ in mijn leven, de keien in autistisch voordenken, die rust bieden door helderheid en voorspelbaarheid, die mijn grenzen respecteren en inclusie mogelijk maken. Wat begint met de vraag: wat heb jij nodig om jezelf te kunnen zijn, en op je best te zijn op dit moment?
Sayana, een laat-gediagnosticeerde autistische volwassene, deelt haar verhaal. Ze voelde zich altijd anders en werd gepest. Na haar diagnose had ze gemengde gevoelens, worstelde met acceptatie en ervoer stigma op het werk en bij familie. Ze pleit voor begrip, acceptatie en ondersteuning voor autistische individuen en wil meer inclusie in de samenleving.
Een persoonlijke reflectie wat ik moeilijk achter me kan laten in mijn leven, met aandacht voor levensfasen de houdbaarheidsdatum van aanpassingen en oplossingen en de ficties met veranderingen daarin. Ik geef ook mee wat ik niet wil of kan loslaten, omdat het voor mij eigen is aan (mijn) menselijkheid en mens-zijn.
Een persoonlijke reflectie over het beeld dat autisme heeft in de media, en of het bewustzijn of eerder vooroordelen schept.
Hoe kan ik als friturist autismevriendelijk werken, vraagt Gerd in een mail. Ik probeer hem daarbij vanuit mijn eigen perspectief genuanceerd te beantwoorden.
In deze blog beschrijf ik kort tien trends die mij opgevallen zijn in 15 jaar Wereld Autisme Dag
Hoe komt het toch, las ik een tijdje geleden op Twitter, dat autisten kwetsbaar worden genoemd terwijl ze toch zoveel doorstaan? De zin viel me om een aantal redenen op. Deze blog is een poging daarvan een tekst te maken. Over kwetsbaarheid, het precaire leven, het (on)bewustzijn daarvan, en de pogingen hiermee om te gaan.
Johanna Spaey in ‘Kleine encyclopedie van de eenzaamheid’ (De Geus, 2018) over waarom een inherent hoger gehalte aan opoïden bij mensen met autisme allerlei effecten heeft, onder andere op pijnervaringen maar ook huilen en eenzaamheid.
Tistje 