
Vanmorgen aan de bushalte … autisme en dagelijks leven
Vanmorgen aan de bushalte sprak een vrouw me aan dat ze eindelijk mijn blog had gevonden. Het bleek echter om een misverstand te gaan. In deze blog beschrijf ik hoe dit kwam.
Vanmorgen aan de bushalte sprak een vrouw me aan dat ze eindelijk mijn blog had gevonden. Het bleek echter om een misverstand te gaan. In deze blog beschrijf ik hoe dit kwam.
Op buslijn 6 van half tien sprak er mij een vrouw aan, die wilde weten of het goed is in onze streek te verhuren. Waarop ze vervolgens haar levensverhaal vertelde. In deze blog probeer ik dat te vertellen (zonder al teveel details) vanuit haar standpunt. Een oefening die ik ooit moest doen op school. Of het helemaal wel of niet is gelukt, is aan u op uit te maken.
Een maandag doorgebracht tussen mensen die last hebben met isolatie en ventilatie, een maandag in mijn leven, met mijn lief, en met van alles dat er gebeurt tijdens de dag.
De vrouw die naast me zit op de regiolijnbus – voor mij gewoon een zoals alle andere – is op weg naar huis. Van toen ze opstapte, was duidelijk dat ze iemand zocht. Iemand die naar haar luisterde. Ik werd de ‘uitverkorene’ (ironisch bedoeld) en in deze blog vertel ik hoe ik haar verhaal onderging, toch een luisterend oor had volgens haar en wat er allemaal door mijn hoofd ging vooraleer ik afstapte.