Vrij vertaald abstract van het artikel Kristien Hens & Leni Van Goidsenhoven met als titel ‘Autisme als meerduidig en dynamisch fenomeen’ in Algemeen Nederlands Tijdschrift voor Wijsbegeerte met een pleidooi voor het zien van autisme als een fenomeen dat in interactie met de context bestaat, als betekenisvolle reactie op de omgeving.
Of een eigen biografie (of auto/autibiografie) echt hoort te beginnen met een anekdote uit de actualiteit weet ik niet, maar ik las het onlangs in een schrijversgids. Wat zo’n levensverhaal dan zou kunnen zijn volgens mij, hoe ik sta tegenover actualiteit en anekdotes, en waarom mijn leven een aaneenrijging is van details … dat probeer ik in deze blog 432 woorden te verwoorden.
Wendy Schuchmann, vrouw met autisme over het vraagstuk van de onoprechte getoonde belangstelling in sociale omgang, in haar boek ‘Vreemde vogel: mijn leven met Asperger’ (Smashwords, 2014)
Met het nieuwe jaar komt er ook een stroom nieuwe vragen binnen in mijn mailbox. Jonathan, man (25) met autisme, heeft het moeilijk als mensen hem zeggen dat hij te weinig aanpassingsvermogen heeft. Hij voelt dat aan als een verwijt, maar vraagt zich tegelijk ook af wat dat eigenlijk betekent, wat mensen in het algemeen ermee bedoelen als ze zoiets zeggen. Wat zou ik daar bijvoorbeeld onder verstaan, vraagt hij me. En is daar iets aan te verhelpen? In deze blog een poging om daar iets zinnigs over te zeggen.
Elke achttiende van de maand schrijf ik een langer stuk over een thema in het leven met autisme, vanuit mijn eigen ervaringen, al dan niet geïnspireerd door een boek (of een hoofdstuk daarin). Deze keer gaat het over kledij & mode, de functie en het belang ervan.
Het lijkt onoverkomelijk dat het ter sprake komt. Onvermijdelijk, helaas. Zelfs in een gesprek dat op het eerste gezicht niets met het onderwerp heeft te maken. Dat ene zinnetje. Wat doe je nou eigenlijk in het leven? Er zijn zeker nog andere instinkers, maar deze verslaat de rest. In deze blog zet ik mijn strategieën om ermee om te gaan uiteen.
Onlangs kreeg ik een mailtje van Diane, psychiatrisch hulpverlener van mensen met autisme die een handicap hebben. Ze merkt dat veel mensen met autisme het moeilijk hebben met zichzelf en het hebben van beperkingen. Terwijl iedereen die heeft, volgens haar, hoewel mensen met autisme daar vaak minder zicht op hebben, en er dan ook vaker tegenaan botsen. Ze vraagt zich af in welke mate ik mijn handicap ervaar en in welke mate niet, en of er situaties zijn waarin ik helemaal geen noemenswaardige beperkingen ervaar. In deze blog probeer ik er genuanceerd op te reageren en te beschrijven hoe ik mijn handicap ervaar.
Norah (23) mailt me met een vraag in het kader van haar opleiding orthopedagogie. Wat als je morgen niet meer kunt doen wat je vandaag goed kan? Heb je dan een plan B? Staat je autisme je in de weg of helpt het je (bv omdat je minder vast zou hangen aan sociale conventies) om een radicale ommezwaai te nemen of een volledig nieuw pad in te slaan? In deze blog probeer ik daarop een antwoord te geven vanuit mijn eigen ervaringen. Voor iemand anders met autisme kan dit uiteraard heel anders zijn.
