
‘Waar kan ik terecht als mijn autisme niet erkend raakt?’ … autisme en diagnose
Leontien stuurt me een mail met de vraag waar ze terecht kan als haar autisme niet erkend raakt. In deze blog probeer ik haar vanuit ervaringen een antwoord te geven.
Leontien stuurt me een mail met de vraag waar ze terecht kan als haar autisme niet erkend raakt. In deze blog probeer ik haar vanuit ervaringen een antwoord te geven.
Hoe komt het dat er ofwel succesverhalen worden verteld ofwel verhalen waarin weinig momenten van geluk te vinden zijn? Ik vroeg het me af en ontdekte in contacten dat er bij een aantal mensen een bepaalde angst bestaat om hun geluk, zeker tegenover vreemden en ook hulpverleners te uiten. Uit angst om begrip te verliezen en soms ook hun diagnose en bepaalde rechten en aanpassingen. In deze blog ga ik daar dieper op in.
De voorbije week verschenen weer heel wat verhalen, anekdotes, korte observaties, beschouwingen, gedichten en aforismen rond (leven met) autisme de revue. Een hele waaier aan positieve, uitgelaten, kritische, bijtende, snoeiharde, vragende, poëtische, creatieve, constructieve en humoristische kanttekeningen. De volgende tien citaten, tweets, facebook, pinterest en tumblr-quotes rond autisme bleven mij het meest bij.
Dr. Bram Sizoo, psychiater bij Dimence en specialist op het gebied van suïcidialiteit en autisme, waarom het leven met autisme soms heel erg moeilijk is, in een interview met als titel ‘Erken dat het leven soms heel erg moeilijk is voor mensen met autisme’ op Autisme.nl van de Nederlandse Vereniging voor Autisme, naar aanleiding van de Factsheet Suïcidialiteit en Autisme.
Het is op z’n minst een uitdaging het dagelijks leven van en samen leven met mensen met autisme van de kant van het halfvolle glas te bekijken en niet te blijven hangen bij treurnis om het halflege glas. Zeker als het gaat om de vraag over hoe het welbevinden van iemand met autisme en diens omgeving zou kunnen verbeteren. In dit artikel geef ik enkele mogelijke antwoorden weer.
Op 2 april was het Wereld Autisme Dag. ’s Avonds nam ik deel van een paar rondetafelgesprekken (aan een vierkanten tafel) en herinnerde ik me Meester Frank, leerkracht van het vijfde lager onderwijs. Een autist-avant-la-lettre in de tijd van vroeger. In deze blog enkele herinneringen aan hem en enkele bedenkingen van de boeiende maar vermoeiende avond, zoals het autistisch leven dus.
Citaat van Juliet Mitchell, Brits psychoanalytica, over mensen met autisme die geen spoortje van geestelijk contact zouden hebben.
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwer over de omgang met haar zoon met autisme, over het evenwicht tussen niet alles toestaan onder het mom van autisme maar toch dat het vanzelfsprekend laten blijken dat hij autisme heeft.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.