
Iets waar ik te oud voor ben geworden … autisme en verouderen
Is er iets waarvan je het gevoel hebt dat je er te oud voor bent geworden? is de vraag die ik vandaag krijg. Ja, natuurlijk, maar misschien is dat niet wat verwacht wordt als antwoord.
Is er iets waarvan je het gevoel hebt dat je er te oud voor bent geworden? is de vraag die ik vandaag krijg. Ja, natuurlijk, maar misschien is dat niet wat verwacht wordt als antwoord.
In ‘For the love of autism’, een Engelstalige compilatie van wat volgens autistische mensen, influencers, ouders, broers en zussen bijgedragen heeft tot een waardevol autistisch leven, geeft de Amerikaanse autistische vrouw Temple Grandin, zoöloog en professioneel ontwerper van diervriendelijker slachterijen 10 tips die volgens haar het beste uit autistisch leven te halen. In deze blog een samenvatting van een eigen vertaling van deze tips.
Andrée, lezeres van deze blog die enkele maanden geleden een diagnose autisme kreeg, schrok zich een hoedje toen ze tijdens een lezing van een spiritueel ziener over spirituele dimensies bij autistische mensen hoorde dat ‘autisten lichtengelen met een ongezien puurheid van hart zijn die de onreinen komen verlossen van een duizendjarig juk van materialisme’. ‘Ik voel me namelijk maar gewoontjes. Weet jij daar mee over en hoe sta je tegenover deze inzichten’, vraagt ze. In deze blog probeer ik daar vanuit mijn eigen inzichten op te antwoorden.
Alles kan beter. Dat was de rode draad op school tussen mijn zesde en negentiende. Dat werd stevig op het hart gedrukt, in de oren geknoopt en in onuitwisbare inkt getatoeëerd. Nog niet op de huid, maar alleen omdat tatoeages alleen voor onderkruipsels waren. Wij, daarentegen, waren Gods kinderen. Neem dat vooral niet te letterlijk, zei mijn moeder toen ik dat thuis vertelde, je bent gewoon een jongen zoals alle anderen. Kan je écht niet beter? Gods kind of gewoon een zoon … in die tijd was ik niet zo… Read more Niet perfect, toch geprobeerd →