Op een aantal Amerikaanse en Aziatische fora voor neurodivergente mensen ontstond onlangs een discussie over de liedjes die het best het kerngevoel en de identiteit van autistische personen weerspiegelen. Opvallend genoeg kwam het nummer ‘Solitary Shell’ van de progressieve metalband Dream Theater naar voren als het meest treffende liedje volgens de deelnemers aan de poll. Maar waarover gaat ‘Solitary Shell’ en waarom vindt net dit liedje wat resonantie binnen een bepaald deel van de autistische gemeenschap?
“Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld dat mensen zich terugtrokken om ongestoord te kunnen werken, of gewoon om tot zichzelf te komen. Tegenwoordig wordt je bijna opgenomen in de psychiatrie als je wat teveel op je kamer doet wat je graag doet. Hoe komt dat toch dat isolatie, volgens mij met alleen je gedachten worden achtergelaten – in godsnaam een wijdverspreide trope is voor ongelukkig zijn?”, vraagt ze zich af. Ik probeer de vraag van Brigitte genuanceerd te beantwoorden.
1000 vragen aan jezelf, nummer 92 met vragen als zou je iemands online reputatie vernietigen, zou je het huiswerk van je kind stiekem opnieuw maken mocht dat tot een betere baan leiden, zou je een geldtas die je vind in het park terugbrengen, zou je liever herinneringen verliezen of het maken van nieuwe herinneringen verliezen, als je een dood konijntje vind in het park van een ziekenhuis wat doe je dan, zou je terugbellen als een ander tijdens een telefoongesprek de lijn verbreekt of wachten, en zou je genieten van een maand van volstrekt isolement.
Laura Matthys in Volwassen worden: een multi-methode onderzoek naar jongvolwassenheid & autisme (thesis-onderzoek, september 2019) over een belangrijk dilemma in de volwassenwording als persoon met autisme, tussen onderdrukken en authentiek zijn.
Is blijvend buitenstaander zijn een probleem? Ja en nee. In deze blog vertel ik van wanneer en wanneer ik buitenstaander ben, welke voordelen en risico’s er zijn en hoe ik daarmee probeer om te gaan. Onder andere met voldoende fit te blijven op verstandelijk, fysiek en psychisch vlak, mijn comfortzone te blijven onderhouden en door een netwerk van ondersteuners die mij o.a. bijstaan bij misverstanden met anderen.
‘Wie zich eenzaam voelt, is niet alleen’. Het staat op een affiche die jaren geleden op school hing. Wereldvreemden Uit een klasdiscussie van vroeger herinner ik me nog dat eenzame mensen gewoon geïsoleerde zonderlingen waren. Eenzame mensen sloten zich immers thuis op om veel te ernstige boeken te lezen, naar klassieke muziek (opera en belcanto) te luisteren, katten te kweken of in hun tuin te wroeten. Of ze gingen zich bezatten in donkere kroegen of cafés, rokerige holen van verderf, waar alcohol werd gedeald. Wie gezond van lijf en verstand… Read more #Ananas (4): Iets doen aan eenzaamheid →
Tistje 