Het gebeurt dat er in een werksituatie verloop is van collega’s. Vooral als er collega’s bijkomen, kan dat lastig zijn. Je moet immers van alles telkens opnieuw vertellen. Of je weet niet meer wie je wat al hebt verteld. Daarom kan een voorstellingstekstje of een soort handleiding van pas komen. In deze blog een inspiratie daarvoor die wijlen Landschip, werknemer met autisme, opstelde in zijn werksituatie.
Jo (45) stelt me via mail deze vraag: Heeft u als autistische schrijver een muze? Kan u me uitleggen hoe dat in zijn werk gaat als je autisme hebt? Jo is zelf beeldende kunstenaar en is naar eigen zeggen door het leven met autisme gefascineerd, meer specifiek de pure originaliteit die eruit voortkomt. In deze blog probeer ik aan Jo een antwoord te geven.
Eén van mijn studenten merkte op dat paarden niet denken, ze maken associaties. Als associëren niet beschouwd wordt als denken, dan zou ik daaruit afleiden dat ik niet in staat ben te denken. Denken in visuele beelden en associaties maken is eenvoudigweg een andere vorm van denken tegenover het verbale lineaire denken. Er zijn voor – en nadelen aan beide vormen van denken. Vraag het maar aan om het even welke kunstenaar of boekhouder. Temple Grandin geciteerd in The Disability Studies Reader, 2013
De mensen en dingen in de tussengebieden, wat men niet de moeite waard vind om op te slaan, of in een tabel weer te geven, dat is wat me heel… Read more ‘Randgeval’ met Asperger →
