Autistische mensen zijn niet noodzakelijk kwetsbaarder voor criminele invloeden of sneller slachtoffer of mededader, stelt een recent Australisch onderzoek verschenen in het tijdschrift van de Britse National Autistic Society. In deze blog ga ik hier dieper op in en bespreek het onderzoeksartikel.
Reactie op de stelling ‘autistische werknemers zijn als orchideeën’ in het boek ‘Succesvol aan het werk met autisme’ van Maarten van Klaveren, op basis van een theorie van de Amerikaanse kinderarts W. Thomas Boyce
Gert, nog even student en straks koelkastspecialist, had tot vorig jaar een passie, bloggen rond autisme, waar hij volgens zichzelf en zijn omgeving teveel tijd en geld in stak. Hij vraagt me hoe ik aankijk tegenover een mogelijk einde van mijn blog, of ik daarover nadenk. ‘Ik ken geen bloggers die het al veel langer doen dan jij. Hoe zou jij een blog eindigen en wanneer zou het juiste moment daarvoor zijn? Daar ben ik benieuwd naar.’ In deze blog probeer ik daar een genuanceerd en eerlijk antwoord op te geven
Hoe komt het toch, las ik een tijdje geleden op Twitter, dat autisten kwetsbaar worden genoemd terwijl ze toch zoveel doorstaan? De zin viel me om een aantal redenen op. Deze blog is een poging daarvan een tekst te maken. Over kwetsbaarheid, het precaire leven, het (on)bewustzijn daarvan, en de pogingen hiermee om te gaan.
Citaten met betrekking tot autisme uit ‘Verhoren van minderjarigen en kwetsbare volwassenen’ (Maklu, 2014) (ISBN 9789046607282) (reeks Politie Praktijk Boeken) van M. Bockstaele en B. Declercq
“Nu zit je als het ware ‘met je bloot gat in de etalage’”. Die sappige wijsheid deelde een kennis met mij toen ik jaren geleden mijn eerste stapjes zette in de wondere wereld van de sociale media. Over de aandoening van sommige mensen om met zo weinig mogelijk textiel zoveel mogelijk in die etalage te kruipen, ga ik het niet hebben. Wel over omgaan met kwetsbare informatie in sociale media en over (het tekort aan) zorgvuldigheid van organisaties in de omgang met dezelfde informatie.
Wie opgroeit met autisme, merkt, in het bijzonder bij elke overgangsfase, dat leven grotendeels overleven wordt. Overleven in de zin van zich proberen staande te houden te midden de chaos van regels, prikkels, adviezen en verwachtingen. Overleven heeft echter meestal een heel andere betekenis. Bijvoorbeeld overleven in de natuur, ‘zonder de pamper van de moderniteit’, zoals een van de folders van ‘survival bootcamps’ het stelt. Het gaat dan meestal over zo onafhankelijk mogelijk van anderen en van hulpmiddelen leven. Op zich zeker iets dat goed van pas kan komen, maar… Read more Sociaal overleven met autisme →
Tistje 