Hoe komt het toch, las ik een tijdje geleden op Twitter, dat autisten kwetsbaar worden genoemd terwijl ze toch zoveel doorstaan? De zin viel me om een aantal redenen op. Deze blog is een poging daarvan een tekst te maken. Over kwetsbaarheid, het precaire leven, het (on)bewustzijn daarvan, en de pogingen hiermee om te gaan.
‘Wat zeg je als iemand je uitleg over je autisme niet gelooft?’ … het is een vraag die Kaat, vrouw met autisme, me stelt. Ze is op zoek naar een manier om niet steeds met stomheid geslagen te worden door bepaalde argumenten. In deze blog ga ik in op deze vraag en probeer een aantal suggesties aan te reiken op basis van mijn eigen ervaringen.
Citaten met betrekking tot autisme uit ‘Verhoren van minderjarigen en kwetsbare volwassenen’ (Maklu, 2014) (ISBN 9789046607282) (reeks Politie Praktijk Boeken) van M. Bockstaele en B. Declercq
“Nu zit je als het ware ‘met je bloot gat in de etalage’”. Die sappige wijsheid deelde een kennis met mij toen ik jaren geleden mijn eerste stapjes zette in de wondere wereld van de sociale media. Over de aandoening van sommige mensen om met zo weinig mogelijk textiel zoveel mogelijk in die etalage te kruipen, ga ik het niet hebben. Wel over omgaan met kwetsbare informatie in sociale media en over (het tekort aan) zorgvuldigheid van organisaties in de omgang met dezelfde informatie.
Wie opgroeit met autisme, merkt, in het bijzonder bij elke overgangsfase, dat leven grotendeels overleven wordt. Overleven in de zin van zich proberen staande te houden te midden de chaos van regels, prikkels, adviezen en verwachtingen. Overleven heeft echter meestal een heel andere betekenis. Bijvoorbeeld overleven in de natuur, ‘zonder de pamper van de moderniteit’, zoals een van de folders van ‘survival bootcamps’ het stelt. Het gaat dan meestal over zo onafhankelijk mogelijk van anderen en van hulpmiddelen leven. Op zich zeker iets dat goed van pas kan komen, maar… Read more Sociaal overleven met autisme →
