Voor wie niet van ophouden weet, is het moeilijk om af te ronden. Als je daarenboven ook nog meer dan een vleugje perfectionisme in je hebt, en die laatste handelingen net zo wil als je jezelf hebt voorgesteld, is de kans groot dat je maar bezig blijft. De kans bestaat dat dit ruimte en licht ontneemt van iets anders, dat je meer kans wil geven om te ontwikkelen, waar je meer tijd wil insteken.

‘Het voelt als een familielid verloren hebben’

Gert, nog even student en straks koelkastspecialist, had tot vorig jaar een passie, bloggen rond autisme, waar hij volgens zichzelf teveel in stak. ‘Het bracht mijn relatie in gevaar, mijn werk en veel andere leuke dingen. Mijn vrouw vond dat ik dringend naar een therapeut moest om mijn preoccupatie aan te pakken of er een te vinden waar ik iets mee verdiende. Ik heb er uiteindelijk de stekker moeten uittrekken. Tot mijn spijt. Dat voelde echt aan als ‘cold turkey’, abrupt ergens van moeten afkicken. Maar nog lastiger vind ik dat mensen schrijven dat ‘het voelt als een familielid verloren hebben’.’

Hij vraagt me hoe ik aankijk tegenover een mogelijk einde van mijn blog, of ik daarover nadenk. ‘Ik ken geen bloggers die het al veel langer doen dan jij. Hoe zou jij een blog eindigen en wanneer zou het juiste moment daarvoor zijn? Daar ben ik benieuwd naar.’

Wat ooit begonnen is, moet ooit plaats ruimen. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar iets kunnen afronden, dat is, net zoals bij jou, niet een van mijn sterkste kanten. Toch zijn er momenten waarop ik merk dat  iets afgerond is. Soms voor ik er zelf bewust van ben. Ik merk het meestal als er al iets anders in de plaats is gekomen. Wat dan tot een wrijving of conflict zorgt, waar ik meer en meer last van heb. Zo weet ik dat het tijd wordt voor iets nieuws, dat er dus meestal al is. Soms vloeit het ene voort uit het andere, soms komt het over als een plotse breuk in de tijd.

Goede redenen om te stoppen : tijd, geld, eenzaamheid en teveel invloed op  persoonlijk leven

Er zijn volgens mij een aantal goede redenen om te stoppen met een blog. Op zich hoef je er natuurlijk geen te hebben. Je kan het zomaar doen. Gewoon omdat het kan. Ik denk dat de meeste mensen echter stoppen omdat bloggen te tijdrovend is, teveel kost en een eenzame bezigheid is. Zo ervaar ik het niet, maar als je verwacht dat een blog snel je populariteit doet toenemen en ook wat geld zal opbrengen is dat niet zo realistisch.

Niet meer goed weten wat te schrijven of gegroeid zijn in een andere creatieve expressievorm kan ook een reden zijn om te stoppen met bloggen. Van sommige collega-bloggers hoor ik dat een toevloed aan bijdehandse, platvloerse, seksistische of discriminerende reacties een steeds belangrijker reden wordt om een blog harakiri te doen plegen.

Uit onderzoek blijkt echter dat een van de belangrijkste redenen is dat ze door te bloggen teveel van hun persoonlijk leven blootgeven. Ze merken dat hun blog hun relaties onder druk zet, hun partnerrelatie in het bijzonder, en de dagelijkse omgang met werkgevers, collega’s, familie of vrienden bemoeilijkt. Een andere reden die soms onderbelicht blijft, is dat je je blog stopt omdat je daarmee een periode in je leven definitief wil afsluiten. Om een andere blog te starten, over een thema dat meer past bij wie je bent geworden. Of om definitief te kappen met het verleden en te zijn wie je nu bent en wordt.

Niet abrupt of met aankondiging stoppen 

Persoonlijk zou ik een blog, deze of een van de andere die ik schrijf, niet abrupt, zomaar, stoppen, of, het tegendeel, dat aankondigen op sociale media. Hetzelfde geldt trouwens voor sociale media opzeggen. Zowel dat eerste als dat laatste roept, zeker bij mensen die de blog lange tijd hebben gevolgd, onbehagen op, en lokt emotionele of sentimentele reacties uit. Zeker die laatste kunnen heftig aankomen. Ook al besef je misschien wel dat ze vooral een reactie zijn op de verandering eerder dan een teken van gemis van de inhoud of vorm van je blog.

Eens je hebt beslist je blog niet meer aan te vullen, kan je er voor kiezen om de blog volledig, deels of niet te wissen. Je kan kiezen alleen die artikelen te houden die een bepaald aantal bezoekers (alle artikelen boven de 5000 lezers) of een bepaald thema (leesverslagen of teksten zonder biografische informatie) hadden. Of je kan de volledig inhoud laten staan, maar bijvoorbeeld de reacties wissen en er geen nieuwe meer toelaten. En zo zijn er nog een aantal technische mogelijkheden.

Tot slot : wanneer en hoe

Blijft dan nog het exacte moment waarop je iets afrondt en hoe je dat precies doet. Ik zou flauw kunnen reageren zoals mediakoks of beeldbuissekstherapeuten, dat je zoiets ‘op het gevoel’ moet doen. Nee, dan lijkt de uitspraak ‘als het aanvoelt als een strijd om eraan te beginnen, stop er dan mee’, toch net iets beter. Ik zou dat moment in elk geval niet laten afhangen van bezoekersstatistieken, reacties van anderen of van mensen die je blog bezoek in het algemeen, maar van hoe het eraan toegaat in je eigen leven. Of gewoon: las af en toe een pauze in op je blog, en voor je het weet is de beslissing gemaakt. Om te stoppen, of om verder te gaan, omdat je het mist.