Leesverslag van Het IQ en de intelligentie: de illusie van het meten van Martine Delfos, uitgegeven bij uitgeverij SWP (2020). Het is een analyse geworden van de geniale Alfred Binet over het Flynn-effect en leerpotentieel testen naar autisme en intelligentie. De intelligentietest zoals wij die kennen is volgens Delfos onbetrouwbaar en voorbijgestreefd. Het failliet van de IQ-test komt het scherpst naar voren bij onderzoek van intelligentie van mensen met autisme
Misverstanden rond intelligentie en autisme kunnen soms ingrijpende gevolgen hebben voor later. Delfos heeft echter ook ideeën voor hoe het wel goed zou kunnen. Ze beroept zich daarbij op de ideeën van Binet, Vygotsky en pleit voor testen van leren in plaats van een momentopname. Tot slot vind ik het boek soms wat te betogend naar mijn zin, maar toch uitermate inspirerend en dus een aanrader.
Van Louise, een natuurarts, kreeg ik de vraag hoe ik sta ‘tegenover de inwerking van astrologische kracht op een autistische handicap’. In deze blog probeer ik daar vanuit eigen ervaring en zo genuanceerd mogelijk op te antwoorden.
Zes dagen lang schrijf ik elke dag op een originele manier rond een letter van het woord B-E-G-R-I en P en toon zo mijn begrip voor mensen met autisme en hun omgeving. Ik nomineer alle bloggers (met autisme) met de tag #begripvoorautisme. De zesde en laatste bijdrage gaat over de letter P.
Of er medicatie bestaat voor autisme, vroeg een vrouw (met autisme, liet ze weten) me enkele dagen geleden via het formulier op deze blog. Het is een vraag die ik wel meer krijg, en die ik om allerlei redenen meestal niet of heel beknopt beantwoord. Niet zozeer omdat ik geen arts ben of geen verstand zou hebben van medicatie. Welnee, ik ben zo terughoudend omdat ik het zoiets persoonlijk vind, dat mijn antwoord alleen maar (nog meer) verwarring zou kunnen zaaien. Of dat mijn woorden uiteindelijk zouden kunnen leiden tot een (potentieel) gevaarlijke situatie. In deze blog probeer ik er toch op in te gaan zonder zo’n situatie uit te lokken.
Roeland (31) is zelfstandig psycholoog en abonnee van deze blog. Hij heeft volgende vraag: ‘Wat zou volgens jou kunnen helpen om een duidelijk autist toch ertoe aan te zetten een diagnostisch onderzoek toe te staan?’. In 940 woorden probeer ik een zo genuanceerd antwoord vanuit mijn beleving te formuleren, vanuit ideeën over motivatie, belang van een diagnose maar ook door te focussen op langere termijn en een beter leven van de betrokkene(n).
.Joel Vanofsky in Bad Animals: A Father’s Accidental Education in Autism (Arcade Publishing, 2012) over hoe hij te horen krijgt hoe zijn zoon, Jonah, ‘een vleugje autisme’ heeft en wat dat concreet betekent.
Een korte bespreking van Diagnostic Cultures: a cultural approach to the pathologization of Modern Life (Routledge, 2016). van Svend Brinkmann (Deens hoogleraar psychologie) waarin hij diagnostiek en de opkomst van diagnostische taal in ons dagelijks leven van nader bekijkt, bekritiseert en advies geeft hoe het anders zou kunnen.
Uiteenzetting over eten en eetproblemen (en mogelijke oplossingen daarvoor) bij mensen met autisme op basis van nota’s tijdens een lezing van psycholoog Thomas Fondelli (tevens verbonden aan Autisme Centraal), en auteur van het boek ‘Autisme en Eten’.
