Leontien, een autistische lezeres van deze blog, schrijft me dat ze met een dilemma zit. Ze heeft een rouwbrief ontvangen van het overlijden van een vriend van haar familie en is uitgenodigd voor de begrafenis, de uitstrooiing en de maaltijd die daarop volgt.
‘Nu wil mijn familie graag dat ik er naartoe ga, hoewel ik die persoon eigenlijk helemaal niet zo goed kende. Ik ga sowieso niet graag naar dat soort evenementen, maar het stoot me tegen de borst dat je daar als verre kennis aanwezig bent. Wat zou jij me aanraden: moet ik daar de begrafenis van iemand die ik niet zo goed kende?’
Marieke Uleyn, psychiatrisch verpleegkundige, die samen met psychiatrisch verpleegkundige Sarah Hermans het ‘Project BinnensteBuiten’ heeft opgericht, een begeleidingsdienst die individuele begeleiding, begeleiding ‘autisme in de klas’ en rouwbegeleiding na de diagnose of verlies aanbiedt, in Krant van West-Vlaanderen, 24 juni 2022
In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze keer kies ik de ‘een minuut stilte’-momenten.
Een begrafenis bijwonen is geen lachertje. Noch figuurlijk noch letterlijk. In deze blog schrijf ik over de ervaringen die ik had met dit ritueel en hoe volgens mij mijn autisme daar een rol in speelde.