Yorik, lezer met autisme van mijn blog, vraagt me wat ik zou doen in zijn plaats, in een moeilijke situatie, zeg maar dilemma, die hij beschrijft. In deze blog probeer ik daar een genuanceerd antwoord, niet vanuit zijn maar vanuit mijn plaats, op te geven.
Van de 10 thema’s die deze blog maken tot wat ze is, komt sociale vaardigheden ongetwijfeld vooraan. Als eerste van deze reeks beschrijf ik wat ik ermee bedoel en geef ik een samenvatting van enkele artikelen rond dit thema
Hoe ik bereikbaar ben, vragen diensten en organisaties mij wel eens. Alles behalve telefonisch, schrijf ik dan. Hoewel dat niet altijd wordt gevolgd. Waarom ik liever niet telefoneer, probeer ik in deze blog uit te leggen.
Gemiste oproepen, van een getoond of gemaskeerd nummer, van mensen die niets inspreken op het antwoordapparaat of geen sms sturen, brengen mij in verwarring. Zoals ik er vandaag enkele kreeg. Het inspireerde me tot een reflectie over wat ik twintig jaar geleden leerde in een opleiding telefoneren, en hoe ik, onder andere vanuit mijn autismebeleving, sta tegenover telefoneren en telefoontjes beantwoorden.
Elke vijfde van de maand beschrijf ik een anekdote uit mijn leven. Deze eerste keer gaat het over een onverwacht telefoongesprek waarbij er strikt genomen nooit een gesprek heeft plaatsgevonden. Iemand was verkeerd verbonden en kwam er pas na vijf keer bellen, en voicemailberichten met een heel liefdesverhaal, achter dat ze verkeerd verbonden was.
Tistje 