Hoewel Jocelyn, moeder van een zoon met autisme die verder studeert, best verstaat dat haar zoon op eigen benen wil staan, en daarvoor vader en moeder wat op afstand wil houden, vraagt ze zich af waarom hij liever appt dan hen te bellen of gewoon op bezoek te komen. In deze blog probeer ik vanuit eigen ervaringen enkele suggesties te doen.
Gemiste oproepen, van een getoond of gemaskeerd nummer, van mensen die niets inspreken op het antwoordapparaat of geen sms sturen, brengen mij in verwarring. Zoals ik er vandaag enkele kreeg. Het inspireerde me tot een reflectie over wat ik twintig jaar geleden leerde in een opleiding telefoneren, en hoe ik, onder andere vanuit mijn autismebeleving, sta tegenover telefoneren en telefoontjes beantwoorden.
Elke vijfde van de maand beschrijf ik een anekdote uit mijn leven. Deze eerste keer gaat het over een onverwacht telefoongesprek waarbij er strikt genomen nooit een gesprek heeft plaatsgevonden. Iemand was verkeerd verbonden en kwam er pas na vijf keer bellen, en voicemailberichten met een heel liefdesverhaal, achter dat ze verkeerd verbonden was.
