Een korte schets van het leven van Albert, een 55-jarige goedlachse man die zichzelf een ‘uniformoloog’ noemt, die al geruime tijd psychotherapie heeft, en die volgens zijn zus autisme heeft, maar wat niet bevestigd kan worden. Geïnspireerd door een recent academisch artikel over gemiste diagnoses en verkeerde diagnoses van volwassenen met autisme.
Blitse sportwagens, fraai versierde SUV’s, stijlvolle limousines of cabriolets van een duur merk, met voor – of achterop een blauwe sticker met een zwarte rolstoel … ze zijn al een tijdje niet meer weg te denken uit ons straatbeeld. Daartegenover staat het beeld dat in de (downloadbare) cahier #inkomen #inclusie van GRIP vzw wordt geschetst, aan het andere eind van het inkomensspectrum, zes verhalen met een daarvan een vrouw met autisme. In deze blog een samenvatting, leeservaringen en bedenkingen.
Toeval bestaat niet, wordt gezegd. Wie ‘toevallig’ op iets stoot, zou er naar op zoek zijn geweest. Ofwel wordt die mens bespeeld door zijn onbewuste, ofwel door zijn genen, ofwel door een trauma uit de kindertijd. Al is dat eerder ‘hineininterpretierung’, een overinterpretatie van wat voorbij is. Op internet-safari Zo kwam ik onlangs tijdens een internetsafari langs een fascinerend tekstfragment met de titel ‘Waarom vindt de autistische patiënt moeilijk de weg naar de psychoanalyse?’. Het fragment blijkt onderdeel van een artikel ‘Autisme: hoe een bevroren diagnose ontdooien’. Dat op zijn… Read more De autistische patiënt bij de psychoanalist →
Het is begrijpelijk dat mensen niet goed meer weten hoe iemand met een beperking of met autisme aan te spreken. Je zou verward raken door de voortdurende verandering van gebruikte termen. Zeker als je van nature al wat omgangsverlegenheid hebt. Te meer omdat het voor de ene erg gevoelig ligt, en de andere er zich niet druk om maakt en zodoende moeiteloos wisselt. Bij die eerste groep is een schier eindeloze discussie trouwens nooit ver weg. En dat is nooit leuk. Hoe irritant is het immers niet op je vingers… Read more #Ananas (3): Hoe noem ik je het best? →
Een blog over hoe ik probeer huishouden en werk in evenwicht te houden en hoe dit gebeurt bij mensen met autisme in mijn omgeving die op een andere manier wonen (bij ouders, met een partner, met kinderen). Inclusief een poging om een formule op te maken hoe zwaar de werkdag doorweegt voor iemand met autisme.
Tistje 