Leesverslag van Het Orgelpunt van de 71-jarige Beau Terniers, dat momenteel (nog) niet is uitgegeven. Terniers is al jaren hoofdredacteur van ‘The European Autist’ en leeft momenteel zeer afgelegen in Zwitserland. Zijn boek is een autobiografisch geïnspireerde roman geworden over een man die lang zoekt naar de betekenis van iemand ‘leren kennen’ en op zijn 68 een diagnose autisme krijgt.
Een lijstje met tien aanpassingen die mij kunnen helpen om beter samen te leven, dus niet zozeer praktische dingetjes die mijn leven individueel vergemakkelijken. Ik heb het lijstje gemaakt geïnspireerd door een lijstje van de Britse twitteraar Pete Wharmby. Uiteraard is deze lijst maar een voorbeeld, en de laatste en misschien wel belangrijkste aanpassing is dat er geen algemene aanpassingen mogelijk zijn zonder de persoon met autisme erbij te betrekken en te leren kennen.
Laat weten waarvoor of voor wie je dankbaar ben, lees ik tegenwoordig af en toe. Ook vroeger kreeg ik wel eens die opdracht. Zeven jaar geleden schreef ik een stukje erover op mijn blog. Tegenwoordig kijk ik er anders tegenaan. Zeker in deze tijden van Covid-19. In deze blog schrijf ik mijn nieuwe ideeën over dankbaarheid.
Waarom zou je het moeilijk maken als het gemakkelijk kan? Ik heb het mezelf vaak afgevraagd. Ik heb het te horen gekregen van anderen. En ik heb het mogen ondervinden. Soms klinkt het ook als een verwijt, als een ergernis aan gedrag dat ik lijk te stellen. Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? Op die vraag probeer ik in deze blog een antwoord te geven. Een genuanceerd en persoonlijk antwoord, dat wel.
Aan de supermarkt staat, zoals gewoonlijk in deze Covid-19-tijden een lange rij. Als mijn liefste en ik eraan komen, blijkt dat er vandaag maar één persoon per huishouden binnen mag. We waren er niet op voorbereid, maar nemen toch een beslissing. Wat er dan gebeurt, en waarom we die keuze nemen, en hoe de vrouw achter ons reageert, leest u in deze blog
Tistje 