Er is altijd wel iets dat ik leer. Ongeacht in welke situatie of met welke mensen ik ben. Ongeacht over wat het gaat, wanneer, waar, waarom en hoe het gebracht wordt. Toch is het vaak niet wat ik verwacht wordt te leren. Hoe dat in elkaar zit, en waarom wat ik eerder voor nu dan voor mijn nalatenschap helpt, probeer ik te omschrijven in deze blog.
Nummer dertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat er de voorbije jaren veranderd is in mijn sociale omgang. Over wat ik nooit meer hoop mee te maken. Hoe belangrijk de mening van anderen is in beslissingen die ik neem. Of ik gemakkelijk een confrontatie aanga. Waar ik het liefst ben, of ik momenteel op een berg of in een dal zit, of ik voldoende aandacht krijg van vrouwen en waarin ik verschil van mijn moeder.
Relaas over het verloop van een colonoscopie, beschreven op een persoonlijke, poëtische wijze, met aandacht voor de omgeving.
Tistje 