Tien boodschappen op mijn antwoordapparaat … autisme en leven
Een soort levensverhaal in de vorm van tien boodschappen die op mijn antwoordapparaat hadden kunnen staan, van tien mensen wiens oproep ik gemist heb.
Een soort levensverhaal in de vorm van tien boodschappen die op mijn antwoordapparaat hadden kunnen staan, van tien mensen wiens oproep ik gemist heb.
Yorik, lezer met autisme van mijn blog, vraagt me wat ik zou doen in zijn plaats, in een moeilijke situatie, zeg maar dilemma, die hij beschrijft. In deze blog probeer ik daar een genuanceerd antwoord, niet vanuit zijn maar vanuit mijn plaats, op te geven.
Gemiste oproepen, van een getoond of gemaskeerd nummer, van mensen die niets inspreken op het antwoordapparaat of geen sms sturen, brengen mij in verwarring. Zoals ik er vandaag enkele kreeg. Het inspireerde me tot een reflectie over wat ik twintig jaar geleden leerde in een opleiding telefoneren, en hoe ik, onder andere vanuit mijn autismebeleving, sta tegenover telefoneren en telefoontjes beantwoorden.
Dit is het antwoordapparaat van Tistje, uw blogger. Proficiat om tot hier geraakt te zijn. Dat ontroert mij echt. Toch ben ik er even niet. Een korte tijd dus. Net iets langer dan een moment of een ogenblik. Net lang genoeg om niet (meteen) te kunnen reageren op wat u (niet) wil zeggen. U kan doorgaan naar mijn keuzemenu. Dan drukt u nu op O en vervolgens K. U kan ook kiezen tussen een van de alternatieven die ik u hierna voorstel. Uiteraard staat het u vrij ook (en op… Read more Het antwoordapparaat →