Dit is het antwoordapparaat van Tistje, uw blogger. Proficiat om tot hier geraakt te zijn. Dat ontroert mij echt. Toch ben ik er even niet. Een korte tijd dus. Net iets langer dan een moment of een ogenblik. Net lang genoeg om niet (meteen) te kunnen reageren op wat u (niet) wil zeggen.

U kan doorgaan naar mijn keuzemenu. Dan drukt u nu op O en vervolgens K. U kan ook kiezen tussen een van de alternatieven die ik u hierna voorstel. Uiteraard staat het u vrij ook (en op elk moment hierna) de verbinding te verbreken.

Mogelijke alternatieven

U hebt gekozen voor de alternatieven. Hartelijk bedankt voor uw keuze.

De kans bestaat dat u via Facebook bent gekomen. Als een van de 302 mensen die zich interesseert of associeert met mij. Of als een van mijn ‘volgers’. U hebt dan de mogelijkheid om een privé-bericht te sturen. Bent u geïnteresseerd maar weet u mij niet te vinden, dan kan u eventueel aansluiten via deze link naar Tistje op Facebook. Tenzij u eerder nog steeds op klassieke wijze sociaal bent. Veel sterkte gewenst in dat geval.

U kan ook via de community van Autisme Vlaanderen zijn gekomen. Hebt u deze nog niet ontdekt, dan mist u echt wel een schat aan ervaringen en informatie van betrokkenen, ervaringsgenoten en mede-autisten. Bent u wel al bij de gelukkigen, dan kan u daar terecht via de interne post of vindt u mijn mail in een van de reacties van de 5.778 gebruikers.

Veel mensen, en misschien ook u, komen hier ook via het forum van Autsider. Dan stuurt u, als een van de 3301 gebruikers, gewoon een pb’tje. En voor de twitteraars: tweet @tistje01 en uw vogelgezang komt mijn richting uit. Of doe mij een plezier en wordt een van mijn volgelingen. Ik beloof u niet dat de zee ooit zal splitsen, maar nu en dan een zinnige tweet mag u wel verwachten.

Druk één om te weten waarom ik er niet ben

U hebt gekozen om te weten waarom ik er niet ben. Hartelijk dank voor uw keuze.

Niets persoonlijk

Waarom ik er niet ben, heeft om te beginnen niets met u te maken. Het is dus niets persoonlijk. Zoek er dus niets achter. Ik ben niet jaloers, kwaad, pisnijdig, of iets anders. Ook niet op uw leven, uw uiterlijk, uw rijkdom of prestaties.

U kan er van op aan dat het me zelden lukt direct te reageren of te antwoorden. Niet ‘face-to-face’, niet per mail of sms en zeker niet telefonisch. Als ik niet opneem, hoeft u daar dus niet achter te zoeken.

De telefoon staat op stil

Als ik niet meteen antwoord, is dat meestal omdat de telefoon op stil staat. Ik kan namelijk niet tegen het indringende geluid van oproeptonen. Ik zou oordopjes kunnen insteken maar het lawaai van de bedrijvigheid van mijn organen, het ruisen van mijn snelstromende bloed, de zorgwekkende hartslag, de kakafonie van het orkest in mijn oren, het slikken van mijn keel en het geknars van mijn verstand irriteren me teveel.

Het nadeel daarvan is dat ik geregeld oproepen mis, en dus meer telefoonkosten heb als ik terug bel. Aangezien ik niet zo gek ben op telefoneren, en nog minder op facturen van operators die hoger oplopen dan voorzien, bel ik meestal niet terug. Of toch niet op mijn kosten. In de veronderstelling dat een ander rijker is dan ik. Wat op een enkeling na ook wel klopt.

Het voordeel is wel dat ik zelf kan bepalen wanneer ik u terug bel. Tenzij u dan weer onbereikbaar zou zijn. Dan zijn de kosten voor u. Maar dan bestaat de kans dat ik uw oproep weer mis. En het van voren af aan begint. Het beste is mij dan te sms’en dat u mij zal bellen. Als ik uw sms tenminste niet vergeet te lezen natuurlijk.

De telefoon is onvindbaar of ik ben wat verward

Het kan ook zijn dat mijn telefoon onvindbaar is. Net als alles wat nodig is om buiten te gaan. Of ik er door mijn onhandigheid in slaag op het ‘rode telefoontje’ te drukken en de verbinding te verbreken. Of ik ben op dat moment net opgestaan en nog bezig mezelf in elkaar te steken, nog te bekomen van een zinderende nacht.

Zoiets zou de indruk kunnen wekken dat ik u wegduw. Al die moeite voor niets, daar wordt u misschien (een beetje) ongelukkig van. Wat ik niet wil. Al belt u misschien wel tientallen keren per dag, met wisselend succes, en bent u dit gewoon geraakt. Bovendien ben ik volwassen genoeg om mijn aandeel in uw mogelijk ongeluk te relativeren. U was al ongelukkig voor u mij kende. In het slechtste geval heb ik alleen bijgedragen tot een groter bewustzijn van uw ongeluk, en de deur opengezet naar oplossingen.

Daarom doe ik geen moeite meer om in paniek te grijpen, graaien, missen en zuchten. Als er plots een telefoontje komt. Net zoals ik alles wat plots komt, eerder uit de weg probeer te gaan. Aangezien alles wat onvoorzien is, plots komt, gebeurt dat met vrijwel alles. Daardoor hoef ik niet uit de weg te gaan wat al gepland was, en is het leven een stuk efficiënter en aangenamer.

Druk op twee als u graag hoort waar ik zou kunnen zijn

Als u wil horen waar ik zou kunnen zijn, bent u er helaas aan voor de moeite. Als u met zeven sociale media als bronnen van mijn ‘whereabouts’ nog niet weet waar ik ben, weet ik het ook niet meer.

Of druk bezig met van alles en nog wat

Als ik er niet ben, is dat vooral omdat ik erg druk bezig ben. Dat ik even geen tijd heb voor u. Of toch minstens voor wat u mij had willen zeggen. Of zingen, schreeuwen, toelachen, vertellen, neuriën.

Als u mij kent, weet u dat ik het altijd druk heb. Erg druk. Met twee ongeboren kinderen, een onzichtbare hond, een virtuele plantentuin, een waaier aan talenten, een groot ego en een duidelijk aanwezige vrouw, hoeft dat niet te verwonderen.

Met de jaren slinkt de tijd dan ook om te doen wat moet gedaan worden. Met overleven. Met plannen. Met uitvoeren van plannen. Met bekomen van de uitvoering van plannen. Met ervaringen over dat plannen, het uitvoeren en het bekomen, van mezelf en van anderen, uit te wisselen met anderen. Al dan niet bij het nuttigen van een drankje of een hapje. Al dan niet in een ‘vergadering’. Waar ik samen met anderen een ‘netwerk’ in stand houdt.

In die zin ben ik volgens mij vrij goed in deze samenleving geïntegreerd. Die perceptie wordt helaas niet altijd gedeeld. Voor anderen lijk ik te traag, asociaal, op het narcistische af, dwangmatig, op zowat alle grenzen, en is wat ik doe spijkers op laag water zoeken, te weinig kritisch of te kritisch, te weinig proces – en groepsgericht en te veel gericht op diepgang. Ik trek er mij niet teveel aan.

Of aan het trainen in ontspannen

Mocht ik eens niet druk bezig zijn, is de kans groot dat ik daarvan uitrust. Wat eigenlijk ook best veel inspanning vergt. Eindelijk kunnen wat je wil, ongebreideld ontspannen … dat is goed om naar te verlangen maar lang niet zo eenvoudig eens je ermee bezig bent.

Een zo goed mogelijke ontspanning zoeken, dat is tegenwoordig mijn dada. Op dit moment is ontspannen voor mij nog steeds een inspanning, maar toch al minder dan vroeger. Ik ben dan ook druk bezig met het trainen in ontspannen, volstrekte rust, vertragen en afbouwen van compensatie en camouflage. Mensen onderschatten vaak de energie die daarin kruipt.

Zo goed mogelijk ontspannen is theoretisch vrij eenvoudig. Het is volstrekt leven in het nu. Niet nadenken over de problemen van gisteren. Je niet suf piekeren over straks. ‘Gewoon’ je bewustzijn openen voor wat er gebeurt. Niet zo eenvoudig als je een quasi onbestaand nu hebt of zonder overzicht vervuld wordt van angsten.

Praktisch probeer ik ontspanning in te bouwen in mijn weekschema. Ontspanning is dus goed voorbereid. Van minuten, naar uren, dagdelen, dagen, weken, … Er wordt op die momenten meer tijd gemaakt om te doen wat ik graag doe of samen te zijn met wie ik graag samen ben. Omringd door meer stilte dan anders en met mijn geest meer dan anders gericht op lichaamsgewaarwording. Dat is niet eenvoudig, de zoektocht naar goede ontspanning wordt dan ook onderschat.

Soms is het ook gewoon rusten in de meest letterlijke zin. Dan ben ik bezig met mijn ochtendtukje, middagdutje, ‘beauty nap’ of avondrust. Of met mijn ochtend – of avondritueel bezig. ’s Zomers slaap ik immers niet zo goed. Net als ’s winters en in de tussenseizoenen.

Druk drie als u wil doorverbonden worden

Als u wil doorverbonden worden met een echt mens, komt u meestal terecht bij mijn vriendin. Al is het weinig waarschijnlijk dat zij onbekende nummer beantwoordt.

De kans is groter dat u een antwoordapparaat krijgt. Haar keuzelijst bevat maar twee opties. Druk één als uw boodschap dringend is: met de boodschap dat u moet mailen of sms’en. Druk twee als dat niet zo is: met de boodschap dat u beter de lijn verbreekt want u verkwanselt uw beltegoed, verdoet uw tijd en uw telefoon verslijt.

Druk vier als u uw nummer nog niet hebt geregistreerd

Het kan ook zijn dat uw oproep niet beantwoord wordt omdat uw nummer nog niet is geregistreerd in mijn bestand van betrouwbare bellers.

Dat betekent dat wij nog niet de eer hebben gehad met elkaar kennis te maken. Ik kan dus niet weten wie u bent, en als gevolg daarvan niet opnemen.

Weet dat ik enkel opneem als een geregistreerd en betrouwbaar nummer belt. Om engerds zoals verkopers of zieltjesdieven uit de weg te gaan.

Een mailtje of een sms’je met uw nummer volstaan om dit te registreren. Even op het onverwachts langskomen bij mij heeft geen zin. Tenzij u telefonisch of per mail een afspraak maakt. En dat eerste kan enkel als u uw nummer registreert.

Druk vijf voor een boodschap

Als u een boodschap wil inspreken, druk dan op sterretje, kardinaalsteken of kruisje.

Hou uw boodschap zo kort mogelijk maar wees zachtmoedig in uw woorden. Verbale informatie neem ik zo goed als niet op. Er is grote kans dat ik u een mailtje stuur om te vragen wat u precies bedoelde. Of dat ik uw boodschap negeer.

U bespaart zich dus moeite door in te haken, en mij te sms’en of beter nog te mailen. Let daarbij op de inhoud en de vormgeving van uw mail. Gebruik bijvoorbeeld een voor mij leesbaar lettertype (Verdana of Calibri) en vermijd animatie, kleur of linken naar internetpagina’s. Probeer ook zo verstaanbaar mogelijk zijn. Gebruik zo weinig mogelijk metaforen. Vermijd wilde gedachtesprongen of opsommingen. Lees uw boodschap bij voorkeur eens voor, en probeer ze u te verbeelden.

Tot slot: als u een dringende vraag of boodschap hebt …

Mocht u een dringende vraag of boodschap hebben, verwoord ze dan eerst aan uzelf. Als u ze zelf amper of niet verstaat, is de kans groot dat ik er helemaal niets van snap. Mocht u vinden dat deze tekst op het antwoordapparaat te lang is, dan raad ik u aan geen gesprekken over mijn preoccupaties met mij te voeren. Haak in als u van dit alles niets snapt.

Geïnspireerd door het gedicht ‘Dit is het antwoordapparaat van uw dichter’ (1986) van Robert Anker