Zolang ik al leef, heb ik de indruk dat in deze samenleving woorden die verwijzen naar lichaamsdelen overheersen. In het bijzonder wanneer mensen willen verwijzen aan werkpunten of defecten. Wie niet goed is in ellebogenwerk, steeds de vinger (te sterk) op de wonde legt of het hart op de (soms te scherpe) tong heeft liggen, heeft het duidelijk niet gemakkelijk in onze samenleving. Erkend of bot? De mate waarin we fingerspitzengefühl hebben, bepaalt volgens mij sterk hoe we in de samenleving staan. Of we erkend, gewaardeerd, verstaan worden. Of toch… Read more Fingerspitzengefühl →
‘Koken kost geld’. Wie een maaltijd bereidt, heeft er veel voor over. Voorbereidingstijd. Dure energie. Een EHBO-kist. De juiste pan, of een oven, als je het groots ziet. Cholesterol of veggie-ziekte. Kippen, als je restjes hebt. Of een diepvries, om te bewaren tot de vuilnisman komt. Een zoektocht naar korting. Of samen kopen met anderen. Zeg nu zelf: is een opwarmmaaltijd van een topchef niet veel lekkerder (en gezonder)? Reken uit en gun u verrukkelijke goulash van Peter Goossens. Zoals Olli Rehn zegt: ‘Cooking means cutting’. Met risico’s als vingers… Read more ‘Koken kost geld’ →
‘Ik zal het niet meer meemaken’, verkondigde de altijd vrolijke radiopresentatrice. In volle uitzending. Je kon monden horen open – en mensen van stoelen vallen. Dan leek alles ‘stil’. Zelfs de achtergrond viel weg. Niet toevallig. Er was straks reclame. Gevolgd door wereldnieuws. Maar nu alleen ruis. Als ‘voor altijd’. ‘Het weer, ik bedoel dat ik op reis vertrek en het mij niets uitmaakt of het mooi of slecht weer wordt’, verbrak ze de stilte. ‘Of wat dacht je?’. ‘Jij hebt ongetwijfeld goede bedoelingen in het leven’ opperde haar collega… Read more In 100 woorden →
Al jaren kamp ik met overgewicht. Ooit was ik een kernobees en werd ik daarmee geplaagd. ‘Dikke vriend’, kreeg ik steeds te horen. Nu sta ik naar verluidt eerder aan de rand van het obese spectrum. Al gaat het op en neer, en is het vaak moeilijk in de hand te houden. Een geluk bij een ongeluk eigenlijk. Ik heb niet echt een hongergevoel, en moet me aanzetten om te eten (via een planning). Ook als het iets is wat ik lust. Het verschil in iets graag of niet graag… Read more Naar een goed gewicht … →
Zodra iets op me afkomt, een uitdaging of een taak, wil ik die terstond aanpakken. Het leven is immers tekort om veel stil te zitten, en ik wil geen kansen missen. Toch lijkt het vaak anders, dat ik eerder blijf zitten en niet verroer. Of op een moment een taak of uitdaging aanpak die niet logisch overkomt. Veel te vroeg of veel te laat in het gedacht van anderen. Processen in het verstand Zodra ik me bewust wordt van zo’n uitdaging, vinden er allerlei chemische reacties plaats in mijn verstand.… Read more Als een uitdaging zich aandient … →
Het is begrijpelijk dat mensen niet goed meer weten hoe iemand met een beperking of met autisme aan te spreken. Je zou verward raken door de voortdurende verandering van gebruikte termen. Zeker als je van nature al wat omgangsverlegenheid hebt. Te meer omdat het voor de ene erg gevoelig ligt, en de andere er zich niet druk om maakt en zodoende moeiteloos wisselt. Bij die eerste groep is een schier eindeloze discussie trouwens nooit ver weg. En dat is nooit leuk. Hoe irritant is het immers niet op je vingers… Read more #Ananas (3): Hoe noem ik je het best? →
Het lijkt erop dat het een schitterende zomer wordt. Af en toe wat zon, nu en dan een fikse bui, een frisse bries, niet al te warm maar toch ook niet bitter koud, een overvloed aan wolken … prima dus om wat bij te lezen. Zelf heb ik al jaren geen vakantie meer gehad. Bij Tistje.com wordt er elke dag keihard gewerkt, in het zweet des aanschijn, om van alles rond te krijgen. Er blijft dus weinig tijd over om boeken te lezen, laat staan te kopen. Zeker omdat ik… Read more #50books (24): Mijn boek voor de zomer →
In een-twee-drie krijg ik weinig gezegd. Nooit op het juiste moment. Spijts het cliché, zeg ik toch: ik hou van jou. Onbeholpen zacht. Warm en koud tegelijk. Als jij kijkt, ik naar de grond. Als ik kijk, jij naar de lucht. Verlangend naar rakelings contact. In vertraagde herhaling. Even, in een zalige vlucht. Steeds opnieuw. Het programma Joos van de Vlaamse nieuwsradio Radio 1 organiseerde een wedstrijd ‘een verhaal in 55 woorden’. Verhalen schrijven lukt mij helaas niet zo goed, dus heb ik maar dit poëtisch stukje ingestuurd. Niet gewonnen… Read more In 55 woorden →
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.