‘Ik zal het niet meer meemaken’, verkondigde de altijd vrolijke radiopresentatrice. In volle uitzending. Je kon monden horen open – en mensen van stoelen vallen. Dan leek alles ‘stil’. Zelfs de achtergrond viel weg. Niet toevallig. Er was straks reclame. Gevolgd door wereldnieuws. Maar nu alleen ruis. Als ‘voor altijd’. ‘Het weer, ik bedoel dat ik op reis vertrek en het mij niets uitmaakt of het mooi of slecht weer wordt’, verbrak ze de stilte. ‘Of wat dacht je?’. ‘Jij hebt ongetwijfeld goede bedoelingen in het leven’ opperde haar collega nog net. Tot de reclame haar onderbrak. En ik wegdraaide.