1000 vragen aan jezelf, nummer 90, met vragen als met wie zou je graag samenwerken?, wat is je lijfslogan? welke titel zou je kiezen voor je autobiografie?, met welke historische figuur wil je graag eens op café?, heb je al eens iets gestolen?, waarom geef je graag iets cadeau?, waar haal je je inspiratie?, wat geeft je energie?, wat drijft je in wat je doet? en waarvoor mogen ze jou ’s nachts wakker maken?
Of een eigen biografie (of auto/autibiografie) echt hoort te beginnen met een anekdote uit de actualiteit weet ik niet, maar ik las het onlangs in een schrijversgids. Wat zo’n levensverhaal dan zou kunnen zijn volgens mij, hoe ik sta tegenover actualiteit en anekdotes, en waarom mijn leven een aaneenrijging is van details … dat probeer ik in deze blog 432 woorden te verwoorden.
Dat er mensen met autisme zijn die boeken kunnen schrijven, zowel verhalend als informatief, staat buiten kijf. Het merendeel van die auteurs houdt dat voor zich, of voor een beperkte, intieme kring. Zij die er wel mee naar buiten komen, schrijven vooral autobiografische of zelf-boeken, gedichten of technische uitgaven. Psychologische thrillers of romantische tragedies zijn eerder zelden van de hand van iemand met autisme. In deze blog ga ik dieper in op een auteur met autisme die haar autisme als marketingelement inbrengt en pulpromantiek verkoopt met autisme in de plot.
Een overzicht van 15 verhalende (fictie) boeken rond het thema autisme verschenen tussen 2014 en 2017, met linken naar inhoud van het boek, recensies verschenen op blogs en in de media, interviews met de auteurs (Engels – of Nederlandstalig), gerangschikt op beschikbaarheid in de Vlaamse en Nederlandse openbare bibliotheken.
Nummer vijfentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over een missie in het leven, of ik verslaafd ben aan iets, welk overlijden me het meest heeft aangegrepen (tot nu toe). Over een mogelijke titel van mijn autobiografie en hoeveel ik lijk op wie ik zou willen zijn. Over wanneer men een relatie zou moeten beëindigen en hoe belangrijk werk is voor mij. Over wat ik graag goed had willen kunnen, en of geld gelukkig maakt. En tot slot of ik soms twijfel aan het bestaan van anderen
Alle samenvattingen van de 31 artikels verschenen op deze blog in de voorbije maand (juni 2016).
Een anonieme lezer op het sociale medium Tumblr mailde me deze vraag: Op de TV-zender Vitaya loopt een serie ‘Het zal me een rotzorg zijn’ waarin een verwend joch enige tijd een buddy is voor een zorgbehoevende andere. Met zowel zorg als gezelschap. Op het laatst krijgen ze de kans een vriendschapscontract te tekenen. Ken je het programma, hoe vind je het en zou jij dat zien zitten mochten ze jou dat vragen? Ik probeer in deze blog een (bevestigend) antwoord te motiveren.
Fragment van Jason Horsley in ‘Seen and Not Seen: Confessions of a movie-autist’ (John Hunt Publishing, 2015) waarbij de auteur over zichzelf schrijft hoe hij op veertig zijn vrouw met autisme heeft leren kennen en hoe hij dankzij haar zichzelf van zijn autisme is bewust geworden, en wat dat inhoudt.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.