Lies, een autistische vrouw die sinds enige tijd haar diagnose heeft, is op zoek naar een autismecoach en vraagt zich af of er valkuilen of fouten zijn die ze beter vermijdt bij de keuze van een coach. Ik lijst voor haar vanuit mijn eigen ervaringen een aantal mogelijke valkuilen op.
Een soort levensverhaal in de vorm van tien boodschappen die op mijn antwoordapparaat hadden kunnen staan, van tien mensen wiens oproep ik gemist heb.
Waar let ik het best op als ik een goede autismecoach zoek, vraagt Danina in een mail. Ik probeer haar vraag genuanceerd en vanuit mijn ervaring en kennis te beantwoorden.
Op aangeven van LAVA (lees – en adviesgroep volwassenen met autisme) bespreek ik een artikel over wat werknemers met autisme kan helpen op de werkvloer om met verwachtingen om te gaan. Bij werknemers met autisme blijkt dat het potentieel hoogstaand kwalitatief werk onder andere door drempels op de werkvloer zelf vaak niet verzilverd raakt. Stress in de werkomgeving en beperkingen in sociale omgang blijken de belangrijkste daarvan. Sociale steun van collega’s helpt weliswaar neurotypicals maar hulp buiten de organisatie (via coaching of anderen met autisme of zichzelf kunnen zijn) helpt het meest voor mensen met autisme. Sociale communicatie met collega’s lijkt het meest problematisch volgens werknemers met autisme. Voor die niet-autistische collega’s lijkt werkstress voor veeleer een ‘dingetje’ en soms eens lastig terwijl het voor werknemers met autisme aanzet kan zijn tot opgebrand raken. Vooral goede relatie met het management (op alle niveaus) kan autistische werknemers helpen volgens dit artikel.
Waarom het niet altijd een compliment of waardering is als mensen me zeggen – met welke bedoeling dan ook – dat ik niet echt autistisch lijk. Het gebeurt gelukkig niet al te vaak, maar als het gebeurt, vind ik het vreselijk. In deze tekst leg ik waarom dat zo is.
Tistje 