Pieter-Jan is pas zijn studies begonnen als psycholoog, en wil graag weten hoe je volgens mij goed in contact komt met een autistisch persoon, of dat nu een cliënt, patiënt of gewoon mens is. ‘Zou je als autistisch persoon die met hulpverlening in contact is geweest tips hebben voor mij, als hulpverlener-in-wording?’ vraagt hij. In deze blog probeer ik daar genuanceerd op te antwoorden vanuit mijn eigen ervaringen.
Hoe ik bereikbaar ben, vragen diensten en organisaties mij wel eens. Alles behalve telefonisch, schrijf ik dan. Hoewel dat niet altijd wordt gevolgd. Waarom ik liever niet telefoneer, probeer ik in deze blog uit te leggen.
Micheline is getrouwd met een man met autisme, met wie ze vier kinderen heeft. Ze merkt dat haar man duidelijk losser is als er een kennis of vriend met autisme in huis is. Het lijkt dan alsof hij beter contact kan maken, en hij zich meer ontspannen gedraagt. Micheline vraagt mij via mail of mensen met autisme in het algemeen losser met elkaar kunnen omgaan dan met mensen zonder autisme. In deze blog probeer ik daar een genuanceerd antwoord op te geven vanuit eigen ervaringen.
Een lijstje met tien aanpassingen die mij kunnen helpen om beter samen te leven, dus niet zozeer praktische dingetjes die mijn leven individueel vergemakkelijken. Ik heb het lijstje gemaakt geïnspireerd door een lijstje van de Britse twitteraar Pete Wharmby. Uiteraard is deze lijst maar een voorbeeld, en de laatste en misschien wel belangrijkste aanpassing is dat er geen algemene aanpassingen mogelijk zijn zonder de persoon met autisme erbij te betrekken en te leren kennen.
Oeps, het is weer eens gebeurd! Om het half jaar vergis ik mij bij het verzenden van een sms met mijn smartphone van bestemmeling, van ‘contact’. Wat dan gebeurt, beschrijf ik in deze blog
Kamran Nazeer in zijn boek ‘Daar komen de gekken’ (De Arbeiderspers, 2007) over de vooroordelen die bestaan over (mensen met) autisme en wat volgens hem het verschil maakt als het gaat om autisme ‘verlichten’.
Citaat van Juliet Mitchell, Brits psychoanalytica, over mensen met autisme die geen spoortje van geestelijk contact zouden hebben.
Ons lichaam schreeuwt om contact met de ander, maar wanneer er contact is, doen pijn en verwarring ons terugdeinzen. Ik heb 25 jaar nodig gehad om iemand de hand te kunnen schudden en recht in de ogen te kijken. Temple Grandin
Tistje 