Elke achttiende van de maand schrijf ik een langer stuk over een thema in het leven met autisme, vanuit mijn eigen ervaringen, al dan niet geïnspireerd door een boek (of een hoofdstuk daarin). Deze keer gaat het over kledij & mode, de functie en het belang ervan.
Vlak na de aankondiging van een voordracht die ik geef voor een regio van de Vlaamse Vereniging Autisme, rond ‘autistisch denken’, stuurde Joris, geabonneerd op Tistje, mij een mail. Joris schreef dat hij zelf autisme heeft, en de aankondiging heeft gelezen. Vooral de laatste zin, of mensen met autisme anders denken dan mensen zonder autisme, integreert hem. ‘Ik kom wel eens tegen dat je als autist een andere blik op de samenleving zou hebben, kritischer zou zijn, en daardoor buiten de hokjes zou denken. Of dat ik door mijn autisme ‘anders’ zou zijn. Maar wat wordt daar dan mee bedoeld? Als ik andere autisten ontmoet, merk ik daar ook niet echt iets ‘anders’ aan. Denken en zijn mensen met autisme echt zo anders? Hoe zie jij dat?’ In deze blog probeer ik daar een zo genuanceerd mogelijk antwoord op te geven vanuit eigen ervaring en verwijzing naar onderzoekers.
Fragment van Cynthia Lord in ‘Rules’ (Scholastic Paperbacks, 2008) over het aanleren van regels van een zus aan haar broer met autisme, van wie ze wenste dat hij ooit zou ontwaken zonder zijn autisme.
Fragment van Ruth Rendell in Het Labyrint (Bruna Uitgevers, 2015) over een persoon met autisme die op een ongewone manier een huwelijksaanzoek doet.
Citaten met betrekking tot autisme uit ‘Verhoren van minderjarigen en kwetsbare volwassenen’ (Maklu, 2014) (ISBN 9789046607282) (reeks Politie Praktijk Boeken) van M. Bockstaele en B. Declercq
Zolang ik al leef, heb ik de indruk dat in deze samenleving woorden die verwijzen naar lichaamsdelen overheersen. In het bijzonder wanneer mensen willen verwijzen aan werkpunten of defecten. Wie niet goed is in ellebogenwerk, steeds de vinger (te sterk) op de wonde legt of het hart op de (soms te scherpe) tong heeft liggen, heeft het duidelijk niet gemakkelijk in onze samenleving. Erkend of bot? De mate waarin we fingerspitzengefühl hebben, bepaalt volgens mij sterk hoe we in de samenleving staan. Of we erkend, gewaardeerd, verstaan worden. Of toch… Read more Fingerspitzengefühl →
Naïef lijkt, jammer genoeg, in deze tijden veelal negatief. Zeker als ze de sociale vorm betreft. Traditioneel bestaan er immers nog andere vormen, waaronder de zinrijke eenvoud, de onbezonnen omgang, de hartstochtelijke impulsiviteit en de speelse of zorgeloze ernst. Naïviteit hoort voor de meeste mensen niet goed onthaald te worden. Integendeel zelfs. Mensen die naïef zijn moeten tegen zichzelf, en anderen als het even kan tegen hen, beschermd worden. Niet voorgevormd Nochtans betekent naïef zijn in wezen slechts dat je niet ‘voorgevormd’ bent, dat je een bepaalde kennis niet hebt.… Read more Naïef te zijn of niet →
Het is geen geheim: vroege diagnose leidt tot vroege interventie bij kinderen op het autismespectrum EN vroege interventie vertaalt zich in betere toekomstmogelijkheden voor kinderen op vlak deelnemen aan de samenleving en zo dicht mogelijk een ‘normaal’ leven benaderen wanneer ze opgroeien. Maar wat wanneer je een volwassene bent en je hebt vroege interventie gemist? Ik kan je vertellen dat je nooit te oud bent om te leren en te groeien en wat je leeftijd of omstandigheid ook is, je kan een beter leven hebben morgen dan vandaag. Bovendien kan… Read more De mooiste ballen ooit →
