Naar het schijnt ben ik hier een tijdje afwezig maar niet inactief geweest, en dat klopt. Ik ben namelijk druk geweest met organiseren en oplossingen vinden, iets waar ik niet bepaald in uitblink, maar wat zich soms opdringt. Al ben ik de eerste om dat druk zijn te nuanceren. Hoe dat zit leest u in deze blog.
Als iemand me vraagt hoe ik het maak, weet ik niet goed wat te antwoorden. Daarom schreef ik er maar een tekstje over. Waar ik deze blog mee maakte. Uiteindelijk bleek het vooral over werk te gaan. Hoe ik het maak heeft voor mij vooral over werk en mijn werkproces te maken. Met aansluitend wat, wanneer, waar en waarom.
Elke twaalfde van de maand probeer ik iets te schrijven rond de Grote Vragen (zie bv Canvas en de BBC). De publicatiedatum is deze maand een dag verschoven, mijn vriendin wou gisteren naar een Zweedse woonwarenhuis (bekend van het ontbrekende moertje en de gehaktballetjes) waarvan ik de naam niet vernoem. Deze keer stel ik me de vraag of we goed kunnen zijn zonder iets te doen.
Geïnspireerd door een tekst van Samen Sterk Zonder Stigma, een Nederlandse organisatie, stel ik mijn twintig leefregels op, zeer tijdelijk en met een flinke pak zout te nemen (te relativeren).
Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie, van Gijs Horvers en Marjon Kuijpers-Hemken wordt in dit leesverslag kritisch besproken. In ‘Plan B: een vernieuwende handreiking voor autisme en communicatie’ gaan Gijs Horvers (ook bekend als ‘Autarki’) en Marjon Kuipers-Hemken dieper in op het maken en opbouwen van contact met jezelf en met de ander in relatie tot autisme. Ze maken daarbij gebruik van logische communicatie, NLP en ervaringsdeskundigheid. Centraal staat dat alles draait om zich bewust worden (van stress, emoties, communicatie), en pas daarna begint het echt. Achterin het boek komt aan bod welke interventies een autsmevriendelijke coach kan stellen. Tot slot: dit is geen eenvoudig boek maar toch een aanrader voor een gevorderde lezer.
Tistje 