De voorbije week verschenen weer heel wat verhalen, anekdotes, korte observaties, beschouwingen, gedichten en aforismen rond (leven met) autisme de revue. Een hele waaier aan positieve, uitgelaten, kritische, bijtende, snoeiharde, vragende, poëtische, creatieve, constructieve en humoristische kanttekeningen. De volgende tien citaten, tweets, facebook, pinterest en tumblr-quotes rond autisme bleven mij het meest bij.
1000 vragen aan jezelf, nummer 80 met onder andere deze vragen : Waar geef je het meest geld aan uit? Vind je jezelf een geluksvolgen? Hebben dieren volgens jou ook vragen? Wat heb je nog nooit tegen iemand gezegd? Wanneer krijg je een slappe lach? In welke mate kan je alleen zijn? Wat verbetert er volgens jou met de leeftijd? Welke gevoelens ervaar je bij het zien van jezelf? Je bent erg goed in …? Wat zou een esthetisch deskundige aan jou mogen veranderen, in de veronderstelling dat je daar geld genoeg voor hebt?
Zes dagen lang schrijf ik elke dag op een originele manier rond een letter van het woord B-E-G-R-I en P en toon zo mijn begrip voor mensen met autisme en hun omgeving. Ik nomineer alle bloggers (met autisme) met de tag #begripvoorautisme. De derde bijdrage gaat over de letter G.
In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze keer kies ik de ‘een minuut stilte’-momenten.
Elke tweede van de maand belicht ik een gevoel. Deze keer gaat het over het verwarrend gevoel dat ik in de loop van de dag ervaar in de omgang met anderen en wanneer ik op mezelf ben, overstelpt met emoties en verwachtingen over hoe daarmee om te gaan en wat daarmee te doen.
Gevoelens … wat zijn ze en hoe beleven we ze? En hoe beleef ik ze zelf? Elke tweede van de maand belicht ik een gevoel. Deze keer gaat het, niet onlogisch, over vakantiegevoelens. Wat roept vakantie op, voor mensen om me heen en voor mezelf.
In het artikel ‘Just because I’m autistisc doesn’t mean I don’t empathize’ dat donderdag verscheen in de Chicago Tribune schrijft Alaina Leary hoeveel schade ze ervaren heeft van de ‘mythe’ dat empathie en autisme elkaars tegengestelden zijn. Ze beschrijft dat ze wel vaak niet weet hoe emoties, vriendschap, partnerschap in de juiste/passende mate en juiste/passende context te zien. In deze blog schrijf ik een vrije vertaling/eigen lectuur van het artikel.
Hanna (38), vrouw met autisme (diagnose toen ze 25 was) in “Eerst was ik alleen. Later werd ik gepest. Ik was de rare” van Frauke Joossen in Viva, 28 maart 2017 over haar autisme, eerlijkheid en emoties.
