Vijf vragen aan … Landschip, ‘verdwaalde toerist in de mensenwereld’ (met autisme). Over betrokkenheid tegenover autisme. Over wat het leven met autisme aangenamer zou kunnen maken. Over kunst. Over de toekomst en de hoop van Landschip voor de toekomst.
Wat je in de krant leest, kan soms voor verwarring zorgen. Zeker als het wat confronterend raak is beschreven of als iemand je een opsteker geeft die niet meteen overkomt. Dat gebeurt in een interview van schrijver Mustafa Kör, bezieler van het project ‘Ontdooid’, in De Morgen afgelopen weekend. In de laatste alinea wordt daarin een dichteres met autisme vermeld. Terwijl zij het misschien anders ziet, wordt haar een pluim gegeven.
Zoek naar ‘autisme’ in de krant De Standaard (van 7/2/2005 tot 17/11/2014), neem alleen de titels in aanmerking, ontdoe deze vervolgens van termen als autist, autisme of autistische, maak er een woordwolk van en je komt op deze prachtige woordkunst. Autisme … van supertalent met bluts tot ongegeneerde vaders & oudere vrouwen
Citaat van Roy Richard Grinker, auteur, professor antropologie en vader van een dochter met autisme, over autisme, een handicap waar aanpassingen voor nodig zijn.
“Nu zit je als het ware ‘met je bloot gat in de etalage’”. Die sappige wijsheid deelde een kennis met mij toen ik jaren geleden mijn eerste stapjes zette in de wondere wereld van de sociale media. Over de aandoening van sommige mensen om met zo weinig mogelijk textiel zoveel mogelijk in die etalage te kruipen, ga ik het niet hebben. Wel over omgaan met kwetsbare informatie in sociale media en over (het tekort aan) zorgvuldigheid van organisaties in de omgang met dezelfde informatie.
In analogie met de legendarische Wandelende Jood, ervaar ik mij als een (niet zo legendarische) Wandelende Autist. Eindeloos zwervend, contextblind, steeds op naar een horizon die niet te zien is.
Tistje 