Liesbeth, een lezeres van mijn blog en autistische moeder (niet ‘autismemoeder’, vermeld ze), mailt me de vraag ‘hoe kan ik als autistische volwassene uitmaken of iets wat ik voorheb een gevolg is van mijn autisme(beleving) of eerder het gevolg van iets anders, zoals andere aandoeningen of beperkingen, persoonlijkheid of karakter?’. Een interessante vraag die ik graag probeer te beantwoorden, natuurlijk vanuit eigen ervaringen en vanuit mijn onvergelijkbare eigenheid.
Telkens wanneer het in een groep of in een gesprek tussen mensen in mijn omgeving gaat over wat autisme precies is, en hoe bijvoorbeeld mijn autisme beïnvloedt wie ik ben als persoon, valt het mij op hoeveel verschillende verklaringen er zijn om autisme (net niet) te begrijpen. Dat roept bij mij bedenkingen op die ik in deze blog probeer uit te klaren, zoals of ik iets kan zeggen over autisme of ik mij eerder beperk tot mijn autismebeleving, welke rol neurodiversiteit speelt, of en waardoor autisme lijden veroorzaakt en hoe ik er mee omga.
Nummer dertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat er de voorbije jaren veranderd is in mijn sociale omgang. Over wat ik nooit meer hoop mee te maken. Hoe belangrijk de mening van anderen is in beslissingen die ik neem. Of ik gemakkelijk een confrontatie aanga. Waar ik het liefst ben, of ik momenteel op een berg of in een dal zit, of ik voldoende aandacht krijg van vrouwen en waarin ik verschil van mijn moeder.
Het zal je maar overkomen. Je bent man, je hebt autisme en denkt bij een Thaise of Bosnische schone het geluk, de liefde van je leven te vinden. En wat blijkt? De vrouw in kwestie is alleen uit op geld en een huwelijk om zich te kunnen vestigen. Het is een verhaal – dat voor beide geslachten kan gelden – voorkomt in de roddelbladen. Waar als kop vaak staat “ze maken misbruik van mijn autisme”. Maar wie maakt er eigenlijk misbruik en van wat? In deze blog probeer ik daar iets over te schrijven.
Wie solliciteert voor een baan, kan daarbij handschriftkunde of zelfs signature analysis tegenkomen. Ook ik heb het meegemaakt, maar mijn fascinatie van handtekeningen dateert al van vroeger. Tegenwoordig lijkt er minder aandacht besteed aan de stijl en de présence van zo’n handtekening, maar ze is nog steeds belangrijk en straalt een stuk persoonlijkheid uit. In deze tekst ga ik wat dieper in op mijn ervaringen en kennis over de handtekening.
Merel Boogaard, vrouw met autisme in Anders kijken naar autisme: comfortabel met een andere manier van zijn (Ankh-Hermes, 2016) over hoe zij de groep van mensen met autisme zou beschrijven, en hoe ze volgens haar herkenbaar zijn in een groep mensen.
Eerlijk duurt het langst, wordt gezegd, maar ik heb weinig geduld. Mijn eerlijkheid speelt me vaak parten en ik zou vaak veel te eerlijk zijn. Maar wat is eerlijkheid dan? En wat kan je eraan doen?
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.