Elk jaar rond zes december beleef ik nog steeds, al een halve eeuw bijna, het Sinterklaasfeest, met als spannend moment wat ik in mijn schoentje steek. Hoewel ik er nu natuurlijk wat anders naar kijk dan vroeger. In deze blog daarover meer.
Al van kindsbeen af ben ik een traag mens, vertraagd op bepaalde vlakken, maar anderzijds ben ik ook snel in bepaalde dingen. Deze blog is een terugblik op hoe mensen en hoe ik daar mee omga.
Nummer 55 van 1000 vragen aan jezelf met onder andere of ik kan weten of ik een goede beslissing heb genomen, wat mijn favoriete eiland is, of ik wel eens ’s nachts aan het strand heb gewandeld, of ik wel eens een schilderij heb gemaakt, wat me vervelend lijkt aan oud zijn, of ik graag praat over mijn guilty pleasures, en voor wie ik een kaars zou branden mocht ik daartoe de kans krijgen.
Gevoelens … wat zijn ze en hoe beleven we ze? En hoe beleef ik ze zelf? Elke tweede van de maand probeer ik een gevoel te belichten. Deze keer gaat het over het verdeeld gevoel tussen nu en later, een stuk bewust van nu en een stuk bewust van later zonder dat aan anderen te kunnen laten weten.
In elke taal zijn de belangrijkste woorden meestal klein. Ja, bijvoorbeeld. Deze woorden zijn gemakkelijk te uiten, en ze vullen de lege ruimtes in onze wereld. Er is echter één woord – ook klein van omvang – dat we moeilijk vinden om uit te spreken: ‘Nee’. We zien onszelf meestal als genereus, begripvol en beleefd als we niet ‘nee’ zeggen. Omdat ‘nee’ beschouwd wordt als vervloekt, egoïstisch en allerminst spiritueel. Het geeft soms zelfs eens schuldgevoel ‘nee’ te zeggen of negatief te zijn. Wie zijn wij immers om iets af… Read more De kunst nee te zeggen →
Tistje 