“Ik vraag me af of iemand met autisme de (soms pijnlijke) waarheid vertelt, eerder dan een leugentje om bestwil, zelfs als hij of zij zeker weet dat hij/zij daarmee de gevoelens van een ander kwetst?” schrijft Noah in de mail die hij me stuurt. Zijn vraag probeer ik in deze blog genuanceerd en vanuit mijn eigen ervaringen te beantwoorden.
Toen ik in De Volkskrant veralgemeningen las over autisme in het verkeer, de rijopleiding en het rijbewijs, en de verklaring op eer van al dan niet een diagnose autisme, was ik verbaasd. Ook ik heb een rijopleiding gevolgd, heb een verklaring ondertekend, een rijbewijs behaald, en sinds kort 25 jaar rij-ervaring. In deze blog vertel ik over wat volgens mij rijvaardigheid bepaalt, en hoe ik mijn autisme aangaf aan het begin van de rijopleiding. Ook verwijs ik naar mijn boek, en wat ik heb geleerd in die 25 jaar, hoe ik me heb moeten aanpassen.
Nummer 78 in de 1000 vragen aan jezelf-reeks met vragen rond leven, bestaan, het belangrijkste als je oud bent, herstellen, waarheid en liegen, huishoudelijke klussen waar ik een hekel aan heb …
Greet in Knack Magazine van 5 juni 2019 in ‘Leven met autisme : ‘Ik wil elke dag hetzelfde, anders word ik opstandig’ van Tanja Dierckx
Het moment dat je iemand betrapt op een leugen. Dat ogenblik, dat Adam, het hoofdpersonage in de gelijknamige film, een personage doordesemd met autisme, zijn lief, zonder autisme, betrapt op een leugen, en dat niet zomaar neemt. Maar hoe zou je in zo’n geval zelf reageren? Ik vraag het mijn publiek van jongeren en mensen met een jonge inborst wel eens wanneer ik het heb over mijn autismebelevingen. Gelukkig kom ik het zelf niet vaak tegen, maar in deze blog bundel ik mijn ervaringen en de reacties van mijn publiek
Kunnen mensen met autisme liegen? Of is het vooral overmatig gebruik van fantasie en zelfzuchtig? Of toch eerder verkeerde interpretatie en contextblindheid die onterecht liegen wordt genoemd? En wat over de maatschappelijke leugen? Tien jaar geleden schreef ik een blog over autisme en liegen, met een poll. Wat is er sindsdien mee gebeurd? Vandaag schrijf ik een vervolgblog, een actualisatie, een update
We veronderstellen dat jongeren met autisme wel technisch kunnen liegen, maar dat ze het moeilijk hebben met de relationele component ervan. Liegen om iets te verkrijgen of te ontlopen kunnen ze wel. Maar een leugentje om bestwil of ter verbetering van het eigen imago is moeilijker. Deze manier van liegen is immers subtieler en vraagt meer relationeel doorzicht. Ilse Aerts & Peter Buys in Mijn zelfportret: groepswerk rond zelfbeeld voor adolescenten met autisme (Garant, 2011)
