Als psycholoog-in-spé, bijna afgestudeerd, vraagt Rob, tevens lezer van mijn blog, zich af hoe ik tegenover de beeldvorming van autistische mannen sta, en dan meer specifiek hoe ze wel eens afgebeeld worden als emotioneel beperkte wezens. ‘Zie jij jezelf ook als emotioneel beperkt? Zou je daar iets over kunnen schrijven op je blog? Ik lees regelmatig teksten van vrouwen, autistische – en andere vrouwen, over emoties, en soms ook bij jou. Daarom vermoed ik dat jij daar wel iets over weet te schrijven.’. Ik doe een poging om vanuit eigen ervaring een genuanceerd antwoord te geven op de vraag van Rob
“Ik zou graag van je weten hoe het voor jou voelt, hoe het voor jou is, om man te zijn, en tegelijk autistisch, of autisme te hebben?”, vraagt Lana (tot vorig jaar Lander) me via mail. Op deze moeilijke vraag probeer ik in deze blog een zo genuanceerd mogelijk antwoord te geven.
Af en toe vul ik eens een online bevraging of enquête in, en dan komt, naast leeftijd en maatschappelijke groep, ook de vraag of ik man, vrouw of non-binair ben. Soms is er zelfs maar één keuze. Hoewel ik biologisch man ben (en daarmee kan leven), identificeer ik me geenszins met andere mannen en al zeker niet met de beeldvorming rond mannen. Hoe dat zit, daarover gaat deze blog.
Nummer 67 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als: Heb je al ooit in een kasteel geslapen en hoe vond je dat? Neemt vermoeidheid bij iemand met autisme toe met de leeftijd? heb je jezelf ooit gegoogled en heeft wat je vond je gerustgesteld of eerder onrust veroorzaakt? Heb je wel eens een speech gehouden? Wanneer weet je dat je tevreden bent van iets dat je hebt gedaan? Wat zou je meteen doen mocht je ontwaken als het andere geslacht? Kan een mens teveel tattoos hebben? In welke mate gebruik je Twitter als nieuwsbron? Wie ben je als niemand kijkt? Zou je ooit een selfie online posten?
Nummer 62 in de reeks 1000 vragen aan jezelf. Met vragen als : wat is het meest zinloze dat je kan? Beïnvloedt jouw naam hoe of wie je in je leven bent geworden? Is er in jouw leven vooral gekeken naar wat goed liep of naar wat fout liep? Wat maakt een mens sterker volgens jou? In welke film zou je het liefst leven? Wat is volgens jou het meest onaangename aan man zijn? Hoe lang duurt het vooraleer je iemand goed kent? en nog andere.
“Ik geloof niet in persoonlijke gevoelens. Omdat wat omschreven wordt als persoonlijke gevoelens … de meeste universele gevoelens zijn. Bijvoorbeeld de liefde van een ouder voor een kind. Ik zeg maar wat. Gevoelens die enkel één mens zou hebben … die zijn per definitie onbegrijpelijk. Als het dan nog over een heel beperkte groep gaat, noemen we dat een psychiatrische stoornis.” Hugo Matthysen, master in de filosofie en dichter-schrijver, in een interview op Klara op 23 januari 2009
Tistje 