
De pseudotypische versus de neurodivergente aard … autisme en terminologie
Een vergelijkende studie van de pseudotypische, neurotypische en neurodivergente aard op basis van beperkte studies rond deze terminologie.
Een vergelijkende studie van de pseudotypische, neurotypische en neurodivergente aard op basis van beperkte studies rond deze terminologie.
Het is stil(ler) in onze straat, nu de kroegen en restaurants zijn gesloten, maar niet stil(ler) in mijn leven, en zeker niet in de virtuele kroegen die doorlopend open blijven. In dit stuk ga ik in op mensen die werkelijk last hebben van deze nieuwe situatie, en waarom zij niet meteen het ‘sociaal dier’ zijn waarover vaak sprake in de pers. En waarom mensen met autisme ook best wel sociale dieren kunnen zijn, ook al is niet iedereen met autisme even aanspreekbaar. Verder ga ik in dit artikel op in op de oproep om een spoedcursus ‘hoe autistisch te leven in tijden van een pandemie voor neurotypicals en andere dummies’ te organiseren. Misschien is dat immers onze enige hoop om tegen 2030 van Covid-19 af te geraken.
Het moment dat je iemand betrapt op een leugen. Dat ogenblik, dat Adam, het hoofdpersonage in de gelijknamige film, een personage doordesemd met autisme, zijn lief, zonder autisme, betrapt op een leugen, en dat niet zomaar neemt. Maar hoe zou je in zo’n geval zelf reageren? Ik vraag het mijn publiek van jongeren en mensen met een jonge inborst wel eens wanneer ik het heb over mijn autismebelevingen. Gelukkig kom ik het zelf niet vaak tegen, maar in deze blog bundel ik mijn ervaringen en de reacties van mijn publiek
Bespreking van een artikel van een liefdesrelatie die evolueerde van samen wonen naar samen apart wonen, verschenen in het magazine Grazia van 16 mei 2018 onder de titel ‘Samen en toch alleen …’
Geciteerd en vertaald van de Engelstalige blog The Autism Anthropologist: autism seen from an anthropological perspective van de Britse student sociale antropologie aan de Universiteit van Cambridge Ben Belek.
Leven of samenwerken met mensen met autisme doet vaak eigenaardigheden van het neurotypische (niet-autistische) denken oplichten die anders onze aandacht zouden zijn ontgaan. Bijvoorbeeld: mensen met autisme zijn bevrijd van de verplichte aandacht voor het denken van anderen wat het zo moeilijk maakt voor mensen met een typische ontwikkeling om werkelijk originele gedachten te hebben en de kuddegeest te vermijden. Op dezelfde manier herinneren ze ons eraan hoe doof velen van ons zijn geworden voor onze auditieve omgeving. We zouden ons kunnen afvragen waarom andere kinderen (zonder autisme) het geluid… Read more Als de toon van een kurk getrokken uit een fles →