
Tistje in 2017 … de eindejaarsvraagjes
Gewoontegetrouw een blog met de eindejaarsvraagjes, over wat bij mij als mens is bijgebleven en wat ik anderen wens in het volgend jaar.
Gewoontegetrouw een blog met de eindejaarsvraagjes, over wat bij mij als mens is bijgebleven en wat ik anderen wens in het volgend jaar.
Mens zijn is ingewikkeld, een open deur als een koe die nog net niet in de gracht ligt. Deze uitspraak toegeschreven aan de schrijfster van ‘Vele hemels boven de zevende’ hardop voorgelezen door een enthousiaste vrouw op een laatavondtram leidde in een gesprek dat ik had op de trein tot een merkwaardige gebeurtenis, die sommige mensen mild dissociatief en anderen gewoon ernstig eigenaardig zouden noemen. In deze blog probeer al deze touwtjes bij elkaar te krijgen. Wilde gedachten dus.
Nummer vijftig, en in de helft van 1000 vragen aan jezelf, met dit keer vragen als naar welke feestdag ik elk jaar opnieuw uitkijk, waar ik maar niet aan toe kom in mijn leven, of wijsheid met de jaren komt, welke kleur ik mijn leven zou geven, welk woord ik jarenlang verkeerd heb gezegd, en wat belangrijker is: de reis of de bestemming.
Gewoontegetrouw een blog met de eindejaarsvraagjes, over wat bij mij als mens is bijgebleven en wat ik anderen wens in het volgend jaar.
Dawn Prince-Hughes is een Amerikaanse vrouw die pas laat de diagnose autismespectrumstoornis kreeg. Ze ervoer een erg nare schooltijd door haar moeilijke omgang met andere mensen en trok er in haar adolescentie alleen op uit. Al liftend kwam ze bij om het even wie terecht, zolang die haar een bed voor de nacht, drank of drugs bezorgde. Tot ze enkele jaren thuisloze werd, die op de straat leefde. In die tijd ging ze vaak dansen op luide disco-muziek. Tot ze op een avond ‘ontdekt’ werd om in een ‘peep-show’ te… Read more ‘Gorilla’s leerden me mens zijn’ →