Tistje in 2017 … de eindejaarsvraagjes
-
Wat is voor jou de belangrijkste gebeurtenis, evolutie of trend van het voorbije jaar?
Het voorbije jaar heb ik vooral gemerkt dat mensen steeds minder kunnen lezen. Dan gaat het niet enkel om begrijpend lezen van een tekst, krant of boek maar vooral over informatie op borden en affiches langs de weg, in diensten of in winkels opmerken en juist interpreteren. Ik zag ook positieve veranderingen om heen, zoals meer behulpzaamheid en af en toe ook meer openheid vanuit onverwachte hoeken. In mijn persoonlijk leven is mijn schrijfkamer eindelijk in orde geraakt en ben ik blij dat ik mijn huurovereenkomst heb mogen verlengen. Tot slot kijk ik ook terug op een gevuld jaar met activiteiten rond autisme, voor een publiek van leerlingen en studenten, voor ouders, en dit jaar ook enkele keren voor hulpverleners.
-
Wat vond je het beste en slechtste op radio, tv en sociale media?
Net als vorige jaren heb ik ook dit jaar erg weinig televisie gekeken. Als ik toch keek, was het met mijn liefste naar een van de vele Zoo-programma’s (met de prachtige stem van Chris Dusauchoit) of naar Spoed 24/7 (over de spoedafdeling van het UZ Leuven). Het beste televisieprogramma vond ik Wanderlust met Alicja Gescinska (en de online spin-off ‘grote vragen’) en op de valreep de kortfilm van Lidewij Nuytten. Om het slechtste op televisie aan te wijzen, is het moeilijker kiezen. Er is dit jaar immers zoveel rommel verschenen op de buis. Na lang twijfelen kies ik voor de Vlaamse serie Tytgat Chocolat en het Nederlandse programma ‘Het is hier autistisch’. Het beste op de radio hoorde ik dit jaar bij Bart Stouten op Klara en op Radio 1 bij Interne Keuken. Op sociale media genoot ik vooral van de contacten met en bijdragen van mensen (met en zonder autisme) op Facebook, Twitter of Tumblr.
-
Welke boeken, films, muziek of toneelstukken hebben u dit jaar het meest bekoord?
Nieuwe films, muziek of toneelstukken heb ik dit jaar niet gezien. Ik heb vooral Engelstalige boeken gelezen, waarvan Eleanor Olliphant is Completely Fine van Gail Honeyman, Odd Girl out van Laura James en The State of Grace van Rachael Lucas er voor mij uitsprongen. Het zal misschien niet verrassen dat ze alle drie een vrouw met autisme en veel humor in het verhaal hebben.
-
Wat wens je aan wie toe voor 2018?
Aan de lezers en bezoekers van deze blog wens ik een jaar van mooie verlichtende en liefdevolle in – en uitzichten toe. Ook wens ik mensen die het niet meer zien zitten, door pijn of andere zorgen, toe dat ze mogen gehoord en beluisterd worden en dat ze nieuwe energie vinden of tenminste begrip voor hun gevoelens en gedachten.
-
Wat deed je dit jaar het meest verdriet of wat maakte je dit jaar blij?
Met de stijgende leeftijd merk ik steeds meer verdriet, om me heen en in mezelf. Het is daardoor moeilijk een rangschikking te maken. Gevallen idolen, verbroken regels en beloftes, verbittering die op straat om zich heen grijpt, armoede en dronkenschap die dit jaar nog sterker het straatbeeld kleuren, mensen die elkaar ‘onzichtbaar’ wanen (letterlijk en figuurlijk) … teveel om op te noemen. Wat me daarentegen blij maakte was dat er toch ook nog enkele mensen zijn die zich ondanks alles blijven ontwikkelen en hun humor bewaren.
-
Wat heb je het voorbije jaar geleerd?
Dat ik ondanks mijn ontzettende onhandigheid toch nog het een en ander in elkaar kan steken zonder brokken te maken. Dat er op de meest onverwachte momenten lezers van deze blog opduiken in mijn leven. En dat het leven zich ondanks alles voortzet, met nieuwe kansen en mogelijkheden om te leren en liefde te ervaren.
-
Wat wordt volgens jou de trend voor 2018?
Dat mensen denken dat ze veel zijn veranderd maar dat alles min of meer blijft zoals het is.
-
Welke vraag zou iedereen zichzelf moeten stellen?
Eerder dan de vraag naar het waarom vind ik dat mensen zich eerder de vraag naar het hoe zouden moeten stellen. Hoe gaan we het best om met wat er is? En verder natuurlijk de vraag naar wat er goed gaat, goed voelt en goed is.
-
Wat is de belangrijkste uitdaging voor jou in 2018?
Blijven leven, in alle mogelijke betekenissen en de verbittering van anderen weerstaan.
-
Kan wereldvrede in 2018 bereikt worden?
Het ziet er naar uit dat wereldvrede op bepaalde plaatsen, verscholen tussen de plooien van plaats en tijd, bereikt zal worden. Uiteraard hangt het veel af van wat er met wereld en wat er met vrede wordt omschreven. Ik engageer me er in 2018 alvast voor met deze blog en met wat ik doe en laat bij te dragen tot vrede in mijn wereld en in die van de mensen die ik graag heb. Of u zich daardoor laat inspireren, laat ik graag aan u over.
Tistje 