
Ruziënde buren, wat doe je ermee? … autisme en samen wonen
Ruziënde buren, wat doe je ermee? Dat probeer ik in deze blog uit te vissen, zowel in het algemeen als praktisch, op korte en langere termijn.
Ruziënde buren, wat doe je ermee? Dat probeer ik in deze blog uit te vissen, zowel in het algemeen als praktisch, op korte en langere termijn.
Onlangs had ik ruzie om een grens die overschreden werd. Het bracht me tot deze blog over mijn vier belangrijkste grenzen, en hoe belangrijk ik het vind elkaars grenzen te respecteren.
Nummer 59 in de reeks 1000 vragen aan jezelf. Met vragen als : zijn er dagen waarop je je niet kleedt? mocht je voor een dag onzichtbaar zijn, wat zou je dan zoal doen? hoe sterk laat je je leiden door je intuïtie? wat zegt de dikte van een zitvlak? hoe zorg je voor orde in je hoofd? zijn er wel eens dagen dat je niet online bent? aan welke hersengymnastiek doe je? hoe had je liefdesleven eruit kunnen zien? wanneer je win in een ruzie? en waar wil je liever geen geld voor betalen?
Fragment uit Do you think this is strange? (Brindle & Glass, 2015) van Aaron Cully Drake – waarbij een jongen met autisme vertelt hoe hij hoort dat zijn ouders ruziën over het verschil tussen ‘een autistisch persoon’ of een ‘persoon met autisme’ en het belang daarvan voor hen.
Hoewel ik nooit overga tot lichamelijke agressie, gebeurt het maar al te vaak dat ik snauw of schreeuw tegen mijn geliefden of mok en me loop op te vreten als ik mijn zin niet krijg. Ik herinner me hoe furieus ik was toen mijn zoon de diagnose autisme kreeg. Hoe ik als een razende tekeerging tegen de werkelijkheid. En dat ik, als ik me niet meer kon inhouden, al die opgekropte woede afreageerde op mijn vrouw – door haar te bekritiseren, veroordelen en beschuldigen (alsof zij nog niet genoeg aan… Read more Als een razende tekeer tegen de werkelijkheid →