In deze blog gaat het over de uitdagingen van autisme en de impact ervan op interacties met anderen. Over de balans tussen zelfacceptatie en verantwoordelijkheid, over het belang van vriendelijkheid en begrip, en over de noodzaak om de gevolgen van gedrag te erkennen. En uiteindelijk over de meest leefbare gezamenlijke oplossing in relaties.
José (34) spreekt in ‘Mijn autisme was geen enkel punt’ in Trouw over waarom mensen soms moeite hebben met haar
Dat autistische volwassenen ook eenzaamheid ervaren, is duidelijk, maar hoe het kan verlicht worden of verminderd, is minder onderzocht. Onlangs las ik een onderzoeksartikel uit maart 2022 en ik besloot het heel kort samen te vatten.
Over waarom een praatje slaan nut heeft maar niet zo goed verloopt, onder andere onder invloed van autisme, vanuit mijn eigen ervaringen
Tien hindernissen voor (bepaalde) mensen met autisme in de samenleving, geïnspireerd door teksten van Pete Wharmby (@commaficionado))
15 tips voor een betere verstandhouding met als invalshoek communicatie, in de ik-vorm, vanuit mijn persoonlijke ervaring als mens met autisme, en mogelijks ook inspirerend voor anderen maar niet te veralgemenen tot iedereen. Losjes geïnspireerd door de 30 tips die de Britse leerkracht, vader en ervaringsdeskundige Pete Wharmby op zijn Twitter-account geeft om mensen met autisme te helpen.
Dominique Dumortier in “Zodra ik op kantoor ben, gaat het doek op en begin ik te acteren: werken met autisme”, een artikel van Ann Peuteman in Knack Magazine, 11 september 2019, over waarom ze werken en leven een moeilijke combinatie vindt.
Wendy Schuchmann, vrouw met autisme over het vraagstuk van de onoprechte getoonde belangstelling in sociale omgang, in haar boek ‘Vreemde vogel: mijn leven met Asperger’ (Smashwords, 2014)
Tistje 