Wie opgroeit met autisme, merkt, in het bijzonder bij elke overgangsfase, dat leven grotendeels overleven wordt. Overleven in de zin van zich proberen staande te houden te midden de chaos van regels, prikkels, adviezen en verwachtingen. Overleven heeft echter meestal een heel andere betekenis. Bijvoorbeeld overleven in de natuur, ‘zonder de pamper van de moderniteit’, zoals een van de folders van ‘survival bootcamps’ het stelt. Het gaat dan meestal over zo onafhankelijk mogelijk van anderen en van hulpmiddelen leven. Op zich zeker iets dat goed van pas kan komen, maar… Read more Sociaal overleven met autisme →
Bij het begin van het schooljaar was Anne uitgelegd dat ze ’s morgens, ten laatste als de les begon, haar medeleerlingen even moest groeten. Op het moment dat het zo ver was, en ze het klaslokaal binnen kwam, herinnerde ze zich dat ze ‘iedereen in de klas moest groeten’. Ze deed wat van haar verlangd werd. Omdat ze dit echter nogal letterlijk opvatte, begon haar goed bedoeld gegroet al snel te irriteren. Na ‘Goedemorgen Susanna, Goedemorgen Laurence, Goedemorgen Michelle, Goedemorgen Chris, Goedemorgen Steve …’ riepen haar klasgenootjes al gauw in… Read more ‘Stop dat gegroet onmiddellijk’ →
Voor veel situaties in leven en werk is het rationele denken en analytisch vermogen gemeten in het IQ wel degelijk belangrijk voor de mate van succes. Als er echter een eenzijdig en zeer hoog IQ is met een laag EQ (zoals bij vormen van autisme) is het voor de persoon in kwestie moeilijk zich in sociale situaties te handhaven. Aangezien onze hele maatschappij gebaseerd is op sociale samenhangen en het vermogen tot samenwerken, is het EQ voor maatschappelijk succes, een goed lopend gezinsleven en een gevoel van er bij horen… Read more ‘Een EQ van doorslaggevend belang voor geluk’ →
Sommige autisten brengen hun dagen stil door, in zichzelf gekeerd, afkerig voor elke vorm van contact. Anderen ravotten de dag door, terwijl de wereld aan hen voorbij vliegt. Sommige autisten leren het maar niet om dankbaar en beleefd te zijn, anderen zijn zo rad van tong dat je de indruk krijgt dat ze de zinnen die ze spreken ook echt verstaan. Sommige autisten lachen en kletsen zonder op te houden, anderen zijn van weinig woorden en zeer nuchter. Sommigen autisten zijn wanhopig en vervuld van melancholische gedachten, voor anderen is… Read more ‘Hoe fladder je als je geen aanleg hebt om te fladderen?’ →
Dit is het antwoordapparaat van Tistje, uw blogger. Proficiat om tot hier geraakt te zijn. Dat ontroert mij echt. Toch ben ik er even niet. Een korte tijd dus. Net iets langer dan een moment of een ogenblik. Net lang genoeg om niet (meteen) te kunnen reageren op wat u (niet) wil zeggen. U kan doorgaan naar mijn keuzemenu. Dan drukt u nu op O en vervolgens K. U kan ook kiezen tussen een van de alternatieven die ik u hierna voorstel. Uiteraard staat het u vrij ook (en op… Read more Het antwoordapparaat →
Meer dan gedacht wordt, zijn er mensen met autisme die het behoorlijk goed redden In het leven. Soms met beperkte en soms zelfs zonder ondersteuning buiten hun eigen kring of omgeving. Voor hen heb ik heel wat respect, zeker omdat je hen niet vaak hoort, tenzij om een genuanceerde bijdrage te leveren. Binnen die groep zijn er natuurlijk ook mensen die het graag goed zouden redden, en er alles aan doen om de schijn hoog te houden. Door het op anderen af te schuiven, mede-autisten die wel ondersteuning zoeken uitmaken… Read more Een passioneel gevoel voor het potentiële →
‘Neem uw kind mee naar de slaapkamer. Laat het daar alleen. Verlaat de kamer. Sluit de deur achter u. En zie, de tekenen van autisme in uw zoon of dochter zullen verdwenen zijn.’ Het leest misschien als een fragment uit een of ander antiek pedagogisch boek waarin ouders ietwat dubieus uit de verf komen. Toch komt het uit de ‘Hulpgids’ van autismedeskundige Tony Attwood. In het hoofdstuk rond sociaal inzicht en vriendschap, waar het citaat aan vooraf gaat, stelt Attwood dat mensen met autisme, als ze alleen zijn, geen beperkingen… Read more Alleen op de slaapkamer →
Tistje 