Mocht ik mijn leven over kunnen doen, denk ik wel eens, zou ik dan twijfelen om het anders te doen? Het kortste en meest juiste antwoord is wellicht dat ik (of iemand anders) geen andere keuze zou hebben. Af en toe krijg ik de vraag, en ze hoort ook wel bij het leven de medioor met autisme die ik nu ben. In deze blog probeer ik er, zonder al te veel gejeremieer, een genuanceerd antwoord op te geven.
Gewoontegetrouw een blog met de eindejaarsvraagjes, over wat bij mij als mens is bijgebleven en wat ik anderen wens in het volgend jaar.
Gewoontegetrouw een blog met de eindejaarsvraagjes, over wat bij mij als mens is bijgebleven en wat ik anderen wens in het volgend jaar.
Een brief aan mijn twintig jaar jongere ik, over wat wij gemeen hebben en waarin ons leven verschilt – met als rode draad de druk die wij ervoeren en ervaren, en hoe we ermee omgaan en omgingen.
Elk jaar komt het terug. Een tsunami van jaaroverzichten, conferences en eindejaarsvraagjes. Gevolgd door goede intenties, nieuwe beginnen en welgemeende plannen. Met champagne, vuurwerk en traditionele omhelzingen. Vieren is niet verplicht en niet zo eenvoudig te verstaan Potdoof, stekeblind, een beetje licht in het hoofd (of volledig weg) en voldaan van de hapjes … beginnen we daarna weer een nieuw jaar. Of niet, voor wie een andere dan de gregoriaanse kalender volgt. Misschien zelfs een volledig eigen, zelf uitgevonden kalender. Waar feestdagen, vuurwerk, overdadig eten en drinken, en andere stimuli… Read more Een bewogen jaar … 2013 →
Tistje 