Nick Chown in Understanding and Evaluating Autism Theory (Jessica Kingsley Publishers, 2016) over wellicht de meest gebruikte uitspraak in voordrachten over autisme: als je één autist hebt gezien, dan heb je slechts één autist gezien. En waarom deze uitspraak herhalen wel nog zinvol kan zijn.
Anna is, zoals zoveel autistenmoeders, een ervaringsdeskundigen van de werkvloer, en is er als zodanig van overtuigd mijlenver voor te liggen op de theorieën die elke onderzoekers op zijn eigen vierkante metertje ontwikkelt. Ze moet wel, want ondanks de ‘Eureka’s’ die in slagorde haar kast vullen, vol hypotheses, vol mogelijke behandelwijzen, de een nog boeiender dan de ander, heeft nog geen enkele theorie een afdoende oorzaak onthuld, iets wat zou kunnen leiden tot de genezing van autisme. Is het van pure wanhoop dat er zelfs hier en daar iemand de… Read more ‘Het is maar een nieuwe hypothese’ →
Er zijn voor de ander, alles draait om de goede en nabije relatie (veel meer dan om het kost wat kost wegpoetsen van problemen), om zorg, om de waardigheid van de ander, om de basale act van erkennen, zodat de ander – hoe gek, hoe anders ook – voluit in tel is, om wederzijdsheid (van hartelijkheid tot strijd), om alledaagse werkvormen, om verhalen, om nauwgezette afstemming op de leefwereld, om de wil de ander uit te graven, het beste van zijn of haar mogelijkheden waar te laten worden en niemand… Read more Een soort voorzichtige traagheid →
In het leven staan, daar hoort kiezen bij, en je plan daarin leren trekken. In theorie doe je dat door eliminatie, door beperking, via een indirecte keuze, bij verstek, door een voorwaardelijke keuze, uit reactie, bij consensus of gewoon zomaar. Kiezen in de praktijk Praktisch ligt het heel wat moeilijker. Om te kunnen kiezen moet je min of meer een overzicht hebben van de situatie. Eerst een beeld opmaken van de context, je bewust worden van de blinde vlekken, die vanuit je ervaring proberen bij te kleuren en dan te… Read more De vijfde weg →
