Anna is, zoals zoveel autistenmoeders, een ervaringsdeskundigen van de werkvloer, en is er als zodanig van overtuigd mijlenver voor te liggen op de theorieën die elke onderzoekers op zijn eigen vierkante metertje ontwikkelt. 

Ze moet wel, want ondanks de ‘Eureka’s’ die in slagorde haar kast vullen, vol hypotheses, vol mogelijke behandelwijzen, de een nog boeiender dan de ander, heeft nog geen enkele theorie een afdoende oorzaak onthuld, iets wat zou kunnen leiden tot de genezing van autisme.

Is het van pure wanhoop dat er zelfs hier en daar iemand de Kanneriaanse theorie van zijn stoflaag ontdoet en opnieuw richting moeder wijst? Autisme zou kunnen ontstaan door invloeden in de baarmoeder tot en met de wereld rondom veranderd klimaat, verontreinigd voedsel, hectische tijden en ga maar door.

‘Wind je niet op,’ mompelt Anna. ‘Het is maar weer een nieuwe hypothese.’ Over één ding zijn ze het allemaal eens: autisme is levenslang.

Ria Mathijsen in Volov (Luitingh-Sijthoff, 2010)